In het Nieuws (uit The Guardian): “Een denktank, de New Economics Foundation (NEF), die een evenement organiseerde met het Centre for Analysis of Social Exclusion aan de London School of Economics, stelt dat als iedereen minder uren zou werken – ongeveer 20 uur per week – er meer banen vrij zouden komen, werknemers zouden meer tijd met hun gezin kunnen doorbrengen en de energie hongerige excessieve consumptie zou aan banden worden gelegd. Anna Coote, van de NEF, zei: “Er is een groot gebrek aan evenwicht tussen mensen, die te veel betaald werk hebben en zij die te weinig of geen werk hebben.”

“Zij voerde aan dat we opnieuw moeten nadenken over datgene wat economisch succes oplevert en of het de eerste prioriteit van de overheid moet zijn om de Britse BBP-groei te stimuleren: ‘Leven we alleen maar om te werken en werken we om te verdienen, en verdienen we om te consumeren? Er is geen enkel bewijs dat je een minder succesvolle economie zou hebben, als je werktijdverkorting als norm doorvoert: integendeel.'”

Mijn commentaar: Dit zijn pogingen om het probleem van de werkloosheid op te lossen. Maar wat gaan mensen in hun vrije tijd doen als ze zich niet bezig houden met integrale educatie? Dit zal leiden tot degradatie! Daarnaast zal een kortere werkweek het inkomen verminderen, hoe gaat men daarmee om? Iets moet het leven vervullen: ofwel alcohol of een nieuw integraal bewustzijn. Anders zal dit initiatief nog grotere sociale problemen opleveren.

Filed under: Crisis, Economie - Geen reacties→

Baal HaSulam, ‘De Vrijheid’: Hoe meer tegenstellingen er zijn tussen opvattingen en hoe meer kritiek er is, hoe meer kennis en wijsheid toenemen en onderwerpen beter geschikt worden om te onderzoeken en te verduidelijken.

De achteruitgang en het falen van de intelligentie komen alleen voort uit gebrek aan kritiek en onenigheid. Uiteraard wordt de hele basis van fysiek succes bepaald door de mate waarin de samenleving één is, en de basis voor het succes van intelligentie en kennis bestaat uit onderlinge afscheiding en onenigheid.

We zien dat deze twee tegenpolen elkaar wederzijdse steun verschaffen. Afscheiding en eenheid moeten in balans gebracht worden, zodat ze elkaar niet opheffen, maar ondersteunen. Dan vinden we daartussen de middellijn, die beide in gelijke mate bevat. Het zijn geen helften van twee uitersten, maar de totale afscheiding en de totale eenheid moeten zich uiteindelijk verenigen tot één.

We zijn het anders gewend: Ieder mens levert een beetje in of voegt iets toe, en zo bereiken we een oppervlakkige overeenstemming. In wezen is dit geen overeenstemming, maar het is niets anders dan gebrek aan een andere keuze, daarom laat ik jou toe op een stukje van mijn territorium en jij geeft mij een stukje van dat van jou. Zo lijden we, omdat we geen andere opties hebben.

Als we echter eenheid creëren, omdat we ons willen verenigen met de Schepper, moeten daarvoor twee tegengestelde krachten samenwerken. Vanuit ons ‘platte’ begrip weten we niet hoe we dat moeten doen. Alleen het hogere Licht kan ons laten zien dat dit mogelijk is. Dit vereist een hoger, spiritueel verstand, dat tegenstrijdigheid wegneemt, zoals er staat geschreven: “Het ene en het andere zijn woorden van de levende God”.

Het hogere Licht brengt Zijn derde kracht om de tegenstellingen te verenigen. Dit kunnen we echter niet aan mensen uitleggen. Ze zouden denken dat het over religie of mystiek gaat. Daarom geven we uitleg op een ander niveau: iedereen heeft zowel gelijk als ongelijk. We zijn al tot het begrip gekomen, dat we niet met elkaar kunnen opschieten en dat er nooit onderlinge vrede zal zijn. Laten we dan vrede zoeken op een hoger niveau, boven ons, zoals er staat geschreven: “Liefde bedekt alle zonden”.

Men denkt misschien: Hoe is dit mogelijk? De zonden blijven immers? Nee, we zullen een ‘eenheids paraplu’ boven ons houden en alleen daarvoor zorgen. Dan zullen we begrijpen dat alle onderlinge overtredingen juist zijn bedoeld om die ‘paraplu’ te versterken. We zullen ze zien als de oorzaken om ons te verenigen en we zullen zeggen: “Dit is geweldig want zonder dit zouden we geen liefde nodig hebben. Maar nu hebben we liefde nodig, omdat we anders voor geen enkele rede meer vatbaar zijn.” De oplossing zal duidelijk zijn, men zal het ermee eens zijn en dit zal door de wereld geaccepteerd worden.

De werkelijke oplossing behoort echter al tot ons niveau: We brengen het Licht dat de wereld hervormt, als Dit er niet zou zijn, zouden mensen niet in staat zijn om de gemeenschappelijke ’paraplu’ boven hun hoofd te houden.

Uiteindelijk vertellen we niets nieuws. Waardoor zullen zij dan accepteren wat wij aanbieden? In de huidige situatie met de vele meningsverschillen, conflicten, impasses en nucleaire bewapening, met de wereldwijde crisis, klinken we logisch. Het heeft geen zin om op zoek te gaan naar wie er gelijk heeft in de algemene onenigheid. Iedereen heeft zowel gelijk als ongelijk. Wij aanvaarden niemands persoonlijke mening, maar in plaats daarvan brengen we één enkel idee naar voren: eenheid boven alles, zonder voorbehoud. Want anders betekent dit het einde.

From the 4th part of the Daily Kabbalah Lesson 1/9/12, “The Freedom”

Filed under: Crisis, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Eenheid - Geen reacties→