Er zijn vele wegen voor een mens om bij de vraag naar liefde en eenheid te komen. In het algemeen betekent het woord ‘liefde’ iets geheel anders voor ons: het vervullen van onze egoïstische verlangens met voedsel, seks, familie, rijkdom, roem, kennis, enzovoort.

‘Ik heb lief’ betekent eigenlijk: ‘Ik wil hebben’. Als ik iets wil ontvangen betekent het, dat ik ervan houd, dat ik het voor mezelf wil hebben, dat ik het dichterbij me wil hebben en mijzelf ermee wil vervullen. Daarover gaat mijn ‘liefde’. Samengevat: de eigenlijke definitie van het woord ‘liefde’ is: ‘Ik wil het hebben’.

Dat komt, omdat we in onze wereld leven die ontstaan is na het breken, zoals de wijsheid van Kabbalah uitlegt. Onze hele wereld is volledig egoïstisch, daarom leggen we het begrip ‘liefde’ uit als iets wat uitsluitend op onszelf gericht is. Ik houd van iets betekent, dat ik het dichterbij mezelf wil hebben, ik wil het voelen en mezelf ermee vervullen. Als ik mijn verlangen vervul, als ik geniet van iets aangenaams, noem ik het ‘liefde’.

We hebben daarom geen aandacht voor de andere helft, de andere kracht die in de werkelijkheid bestaat: de kracht van geven die hetzelfde begrip ‘liefde’ inhoudt. Daar betekent van iemand houden echter: hen vervullen, hen brengen wat zij willen, niet wat ik wil. Dit is volledig tegengesteld aan ons begrip van liefde.

In het verleden stonden mensen dichtbij de natuur en voelden zij van nature, dat er een andere kracht in de natuur bestaat, de kracht van geven, waarbij liefde betekent dat ik rekening houd met anderen en aan hen geef. Kabbalisten, die begaafd zijn met een fijn aanvoelen van de natuur, zoals veel mensen dat hebben, hebben deze krachten onthuld.

Er waren veel mensen, behalve Kabbalisten, die in allerlei vormen voelden en ontdekten, dat de kracht van geven niet minder is dan de kracht van ontvangen. Zij realiseerden zich, dat in deze andere helft van de werkelijkheid (in geven) dezelfde handelingen bestaan als in de kracht van ontvangen, alleen hun interpretaties zijn verschillend, tegengesteld aan hoe ze in deze wereld hier gebruikelijk zijn.

Wij bestaan echter uitsluitend in een helft van de werkelijkheid: in ontvangen, in het verlangen om onszelf te vervullen, omdat we het gevolg zijn van het breken van de verlangens (Kelim). En de mens blijft volledig gebroken achter, waarbij de levenloze, vegetatieve en animale niveaus van de natuur, zoals Baal HaSulam het schrijft in ‘Voorwoord voor de Wetenschap van Kabbalah (Pticha)’, samen met de mens rijzen en vallen, zonder enige berekening voor zichzelf, maar alleen in de mate, waarin zij de veranderingen die de mens moet ondergaan, vergemakkelijken.

Religies en overtuigingen zijn, vanaf het moment van hun ontstaan, eveneens voortgekomen uit het feit dat zij de andere kracht die in de natuur bestaat, ontdekten: de kracht van geven. Vanuit hun standpunt spreken ze over liefde en eenheid. Zo was het toen ze nog met een klein groepje mensen waren. Maar nadat zij dit verspreidden in de egoïstische massa die niet zo gevoelig is, is het geworden tot een reeks ceremonieën en rituelen, in plaats van mensen te brengen tot eenheid, liefde, geven en balans tussen de twee systemen.

Toen de tijd verstreek en de mensheid zich, door de geschiedenis heen, ontwikkelde, aangespoord door de voortdurende groei van het egoïsme in ieder mens en in de mensheid in het algemeen, zijn we ver weg geraakt van zelfs dat natuurlijke begrip dat de mensheid eens bezat: van het begrijpen van geven en liefde, wat behoort tot de andere helft van de natuur.

From the 1st part of the Daily Kabbalah Lesson 12/13/2011, Writings of Rabash

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk, Liefde | Add Comment/Ask Question→