De Schepper schiep het verlangen met behulp van het Licht. Het Licht heeft een krachtige invloed op het verlangen en geeft er Zijn eigenschappen aan op een manier, dat alles wat goed is in het Licht negatief wordt in het verlangen. Het Goede profileert zich als iets wat ontbreekt, een behoefte, een vraag, leegheid, maar in het Licht uiten deze dingen zich als een verlangen om te geven.

Met andere woorden: wat zich in het Licht manifesteert als overvloed en volheid, uit zich in het verlangen in de tegengestelde vorm, namelijk als leegte.

Beide delen zijn aan elkaar gelijk en tegelijkertijd hebben ze een tegengestelde aard: alles wat aanwezig is in het verlangen om te geven van de Schepper, bestaat in de schepping in de vorm van het verlangen om te ontvangen.

Het doel van de schepping is om het gevoel van leegte (het verlangen om te ontvangen) te transformeren tot gelijkvormigheid aan de Schepper.

Hoe kunnen we dit bereiken? Als we alleen ons verlangen vervullen, worden we niet gelijkvormig aan de Schepper (het Licht), de vervulling zou dan het verlangen degraderen, omdat het dan nog meer tegengesteld zou worden aan het Licht door actief te ontvangen. Het Licht is volmaakt, het geeft zonder ophouden en daarom zou een volkomen vervulling van de schepping het probleem niet oplossen.

Hoe kunnen we het verlangen om te ontvangen gelijkvormig maken aan het verlangen om te geven als we niet handelen zoals de Schepper, door middel van geven? Alles wat de Schepper doet is geven en de schepping vervullen, de schepping heeft geen andere mogelijkheid tot interactie met het Licht dan door Het te ontvangen.

Het probleem is, dat er een goede verbinding moet ontstaan, niet tussen de beide handelingen, maar tussen de essentie van de Schepper en de essentie van de schepping.

Dit betekent, dat we het Licht en de schepping met elkaar moeten vergelijken, niet vanuit het gezichtspunt van hun handelingen, maar vanuit de onderlinge verhouding. Het maakt niet uit dat de een voortdurend ontvangt van de ander, terwijl de ander alleen maar geeft. Ze vullen elkaar aan en het resultaat hiervan is, dat zij een innerlijke verbinding met elkaar voelen. Het is niet relevant wie het gevende deel is en wie het ontvangende deel. Het is te vergelijken met moeder en kind: zij geeft hem alles wat zij kan en zij krijgt van het kind zelfs nog meer terug, omdat ze door liefde met het kind verbonden is.

Hieruit ontstaat een gevoel van liefde en hier komt het uit voort. Als we beseffen, dat deze onvermijdelijke interactie bestaat tussen de Schepper en de schepping en dat dit niet anders kan, moeten we daarboven een structuur bouwen.

Hoe bereiken we, dat zij zich door deze beide handelingen met elkaar verbinden en daarbij gelijkvormig worden aan elkaar? Hoe kunnen we het Doel, de essentie van de Schepper, verbinden met de essentie van de schepping?

Oorspronkelijk is het verlangen van de Schepper om Zijn schepping te vervullen en van alles wat nodig is te voorzien. Hij is vervuld met de eigenschap van Liefde. Daarom vinden er in de Schepper geen veranderingen plaats.

Van de Schepper komt de schepping, het heelal, komen de werelden en alle voorwaarden voor ons bestaan en voor wat wij doen. Van Zijn Kant is er één ding: een voortdurende uitstroming van Licht, positieve energie, Liefde en absolute goedgunstigheid.

De schepping moet een andere houding aannemen ten opzichte van de wereld, zichzelf en tenslotte: van de Schepper. Want alles wat er in deze wereld is, in mij en om me heen, komt van de Schepper. Ik moet mijzelf zo veranderen, dat ik begin te houden van alles wat door Hem gedaan wordt in deze wereld en in de hele natuur. Als ik mijn houding van haat, begerigheid en misbruik maken van anderen omzet in geven en liefde, zal ik – door mijn nieuwe houding ten opzichte van wat de Schepper doet – Hem gaan liefhebben.

Als ik op dit punt gekomen ben, zal ik alles wat Hij geeft ten dienste van Hem kunnen gebruiken. Dan werkt het op de volgende manier: Hij vervult mij en geeft mij een kans om blij te zijn en terwijl ik van Hem ontvang, geef ik Hem de mogelijkheid om vreugdevol te zijn, omdat ik Zijn Liefde ‘gebruik’.

Als we dicht bij onze geliefden zijn, ontvangen we van hen, tegelijkertijd bewijzen we hen een gunst door hen toe te staan van ons te houden. Ditzelfde patroon vinden we hierin terug: door van de Schepper te ontvangen brengen we onze liefde voor Hem tot uitdrukking, omdat we zo dicht bij elkaar zijn. Op dit punt maakt het geen verschil wie de Gever en wie de ontvanger is, zoals in het voorbeeld van de moeder met haar kind.

Het belangrijkste is, dat zij door wat zij doen elkaar aanvullen en elkaar vreugde brengen.

From the Fundamentals of Kabbalah Lesson 11/6/11

Filed under: Liefde - Geen reacties→