Ons werk is in verscheidene stadia verdeeld. In het eerste stadium is iemand totaal niet verbonden met het werk. Deze periode duurt eeuwenlang, door de menselijke geschiedenis heen.

Dan wordt een mens gewekt door Boven en begint hij een eerste verlangen te voelen om het doel van de schepping, de Schepper, te ontdekken, de betekenis van zijn leven begint in hem te groeien. Hij begint eraan te werken, komt naar de groep en begint te studeren. Intussen begrijpt hij niet wat hij doet. Zoals een pasgeboren baby begrijpt hij niet waar hij is, wie hij is en evenmin wie de mensen om hem heen zijn.

Langzamerhand komt hij tot niveaus die helderder voor hem zijn en die hij beter gaat begrijpen, hoewel hij, zoals een kind, veel dwaze dingen doet, zonder dit te weten en te voelen. Hij volgt de raad van de ‘ouderen’, van Kabbalisten, en doet na wat de anderen allemaal doen, totdat hij langzamerhand die handelingen begint te begrijpen.

Het is niet zo, dat hij leert van wat hij doet, maar het resultaat van deze oefeningen is, dat hij – zelfs al weet hij niet wat hij doet – het Licht naar zich toetrekt. Zo komt een mens verder, zoals een baby die niet hoeft te weten waardoor hij groeit. Hij ontwikkelt zich volgens het plan van de natuur.

Langzamerhand begint hij echter te begrijpen hoe hij verder kan komen en waar hij zijn inspanningen op moet richten. Hij begint te begrijpen dat de vooruitgang tegen onze natuur ingaat en dat we onze verlangens terzijde moeten leggen en er niet op moeten wachten of onze wil om te ontvangen het eens is met onze spirituele vooruitgang. Alle belangen van onze wil om te ontvangen zijn nu eenmaal volkomen tegengesteld aan dit alles.

We moeten zo op zoek gaan naar raad over de manier waarop we handelingen – die niet ondersteund worden door ons verlangen en die geen plezier brengen – moeten uitvoeren. Dit is met opzet zo, een mens komt enorm veel innerlijke weerstand tegen en hij begrijpt niet waarom het zo is. Hij begrijpt niet hoe het mogelijk is om vooruit te komen als het zo volkomen tegen zijn verlangen ingaat. Waarom zou hij zijn best doen als hij zijn verlangen niet vervult, zoals het tot nu toe was?

Zelfs als ik tegen mijn verlangen in vooruit wil komen, heb ik nog een idee nodig van de een of andere abstracte beloning, in ieder geval iets. We doen vaak iets tegen onze zin in, in werk, in sport, als we onze plichten in het gezin vervullen, enzovoort. Hierbij is het ons in ieder geval duidelijk wat de beloning is en waarom we het moeten doen.

Je zou niet eens een vinger bewegen als je er niet iets van een beloning in zou zien. Je lichaam zou gewoon geen energie hebben om de actie uit te voeren. Waar haal je deze energie vandaan?

De zoektocht naar energie, het verzoek om deze externe kracht heet: de zoektocht naar de kracht van geloof*. Een mens wil niet op eigen kracht werken, omdat dat ongetwijfeld gebaseerd is op egoïsme, hij heeft werkelijk externe energie en motivatie nodig.

*onbaatzuchtige liefde

Deze zoektocht, met de steun van de groep, brengt hem tot de onthulling van het Licht dat hem de kracht geeft om vooruit te komen, boven zijn fysieke verlangens uit. Nu komt hij verder, niet om zijn egoïsme te vervullen, maar in het Licht van ‘geloof’ dat het hem mogelijk maakt om boven zijn egoïstische verlangen uit het werk te doen.

Hierbij moet men voortdurend het eigen verlangen overwinnen. Deze stappen heten ‘de tocht van veertig jaar door de woestijn’, waarin een mens de kracht ontvangt om te werken zonder dat hij enige compensatie voor zijn verlangens ontvangt. Alles wat hij doet gaat boven zijn verlangens uit en gaat er tegenin, het resultaat komt ook niet overeen met wat hij verlangt, omdat hij er geen enkel persoonlijk voordeel in ziet.

Hij kan dit echter toch doen! Zijn verlangens ondersteunen hem, hoewel alles in hem weerstand biedt, dit wordt genoemd: ‘geloof boven de rede’. Als een mens op deze manier kan werken, gaat hij door met werken, samen met zijn huidige verlangens en hij kan ze zelfs gebruiken met de kracht van ‘geloof’ zonder enig egoïstisch voordeel, maar alleen ten dienste van de Schepper.

Dit wil zeggen dat de weg uit twee delen bestaat. Allereerst rijzen we boven ons verlangen om te ontvangen uit, genaamd: ‘woestijn’. Dan beginnen we ermee te werken en gaan we het ‘land Israel’ binnen.

From the 1st part of the Daily Kabbalah Lesson 11/15/2011, Writings of Rabash

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Innerlijk Werk | Add Comment/Ask Question→