Het begin van het jaar,”Rosh Hashana,” is een bijzondere dag, waarop we als ‘mens’ geboren worden. Een mens wordt ‘Ben Adam’ genoemd. Dit betekent: ‘zoon’ van het niveau dat Adam heet (vergelijkbaar met de Schepper). Dit niveau begint met een beperking, met de ‘toewijding van de ziel’ (Mesirut Nefesh).

Nefesh (ziel) is het eerste en zwakste licht dat wij bereiken. Om dit te bereiken, moeten we het boven ons materiële leven plaatsen, dat betekent: allerlei soorten vervulling opgeven omwille van spirituele hechting, verbinding met elkaar, wederzijds ontwaken en voor elkaar garant staan.”Ik ben bereid alle materiële dingen op te geven om de kwaliteit van geven te bereiken”, hier begint Adam, de mens

Vanaf dit punt begint hij niveaus op te stijgen en te werken aan het perfectioneren van de kwaliteit van geven binnenin hem en aan de constante poging om erin te blijven. Hiervoor bouwt een mens de juiste omgeving voor zichzelf, een omgeving die hem beïnvloedt. Dit werk heet het Werk van de Schepper. Het is werken aan de gelijkenis met de Schepper en aan hechting met hem.

Deze omgeving bestaat uit: de Kabbalistische groep, de leraar of docent, de boeken en de studie, dit zijn alle begrenzingen, waarbinnen iemand zich bevindt. In overeenstemming daarmee moet men zichzelf altijd controleren: gedraag je je correct en doe je genoeg om je leven op de juiste manier in te richten, hoe moet je je tijd, je gedachtekracht en je intentie verdelen om je verlangens efficiënt te kunnen onderscheiden? Op die manier beoordelen we onszelf voor het Nieuwe Jaar begint, in de periode genaamd ‘berouw’.

Men moet de groep aanhangen om de kracht van echte toewijding te ontvangen en, zoals er geschreven staat: “geef je hele ziel” (Mesirat Nefesh), zoals wanneer je op de shofar (hoorn) blaast of tijdens het offer van Isaac. Het is noodzakelijk om deze staat op elk niveau te bereiken .

Want nu is het voor ons niet noodzakelijk om zo’n groot offer te brengen als Abraham, die zijn geliefde kind moest offeren. Het is genoeg voor ons om op de Shofar (hoorn) te blazen. Dit is het verschil tussen de niveaus: de voorvaderen behoren tot het niveau van HBD, wij tot NHY. Maar in wezen is dit hetzelfde offer, dat ieder mens – op elk nieuw niveau van de wil om te genieten dat in hem wordt onthuld – moet brengen.

Daarna verhogen we voortdurend het belang (de schoonheid, Shufra) van de kwaliteit van geven, door onze bereidheid om de totale toewijding van de ziel te bereiken. Alles begint met de eerste beperking (Tzimtzum Aleph) en daarna volgt de toename van onze wil om te genieten. Hier begint Adam (de mens) en dit is de betekenis van het Nieuwe Jaar, de dag waarop we beginnen te groeien.

Ook al lijkt het alsof er veel fantasievolle verhalen zijn, die gewijd zijn aan het begin van het jaar, moeten we proberen erin door te dringen en daarin het plan van de schepping zien: om de schepselen tot vreugde te brengen, het verlangen vervuld te worden en het werk daarvoor, om keer op keer vanaf het begin te beginnen en vast te houden aan dit fundamentele koord, om zo de innerlijke betekenis van de tekst te begrijpen.

Er zijn immers verschillende stijlen om te vertellen en zelfs Kabbalisten schrijven op een zodanige wijze, dat iedereen begrijpt wat er geschreven staat, naar de mate van zijn eigen niveau. Maar zelfs wanneer iemand deze verhalen als een kindersprookje opvat, bereikt hij toch vooruitgang en groei en dat betekent dat hij door deze niveaus moet gaan.

Hoewel het misschien sprookjes lijken, verbergen ze een oneindige diepte, zo hoog als alle spirituele niveaus, en we moeten proberen het diepere, meest innerlijke niveau te bereiken en van daaruit voorbeelden kiezen voor onze eigen correctie om Adam te worden het Nieuwe Jaar op deze manier te beginnen.

From the 1st part of the Daily Kabbalah Lesson 9/27/11, Writings of Rabash

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Feestdagen, Innerlijk Werk, Spiritualiteit | Add Comment/Ask Question→