Ik moet altijd zoeken naar manieren om tegen mijn ego in te gaan. Als ik goed met de groep wil omgaan voel ik weerstand. Dat komt niet vanuit de groep zelf, het zit in mij. Ik voel dat ik me niet met hen wil verbinden of mee wil doen met het samenzijn met de vrienden, ik wil ze geen hug geven of ze zelfs helemaal niet zien. Ik doe het omdat de anderen het allemaal doen, maar ik voel me ongemakkelijk.

Eigenlijk heb ik er genoeg van, ik wil stoppen met studeren en uit de groep stappen. Ik zie dat het geen enkel resultaat oplevert. Maar het is waar, dat het geen resultaat oplevert voor mijn ego! Als de waarheid zich laat zien, zie ik dat mijn ego er geen enkel profijt van heeft.

En nadat men dit ontdekt heeft, gaan veel mensen er vandoor, omdat ze dit niet op de juiste manier kunnen waarnemen of niet kunnen begrijpen, dat ze op een egoïstische manier de balans opmaken. Dit is de plaats, waar ze deze tekortkoming moeten vullen met geloof boven de rede, waar ze zich moeten verbinden met de omgeving en ervoor openstaan, vragen om een spiritueel ontwaken.

Dit is nu juist het punt, waar ons spirituele werk begint en zij die ertoe bestemd zijn om weg te rennen, doen het op dit punt. Zij die blijven hebben of een speciale rol in het algemene systeem of zij zijn werkelijk in staat om te oefenen. Een mens weet dan nog niet wat er met hem gebeurt, maar later zal hij het vanuit een spiritueel oogpunt op de juiste wijze kunnen zien.

Daarom wordt er gezegd, dat op de plaats waar zondaren zullen struikelen, vallen en uit het zicht verdwijnen, de rechtvaardigen zullen opstaan en verder gaan.

From the 1st part of the Daily Kabbalah Lesson 9/22/2011, Shamati #240

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk - Geen reacties→

Vraag: Hoe moeten we de verspreiding onder de massa aanpakken en wat moeten we hierbij anders doen dan tot nu toe?

Antwoord: In sommige mensen wordt de drang om een volmaakte werkelijkheid te ontdekken vanzelf gewekt. Dit zijn de mensen met ‘een punt in het hart’. Zij stellen vragen als: “Wat is het doel van mijn leven? Waarom leef ik? Wat geeft het leven mij?” Hier hoeven ze absoluut niet depressief van te worden, hooguit een klein beetje. Het belangrijkste is echter, dat er een brandend verlangen in hen aanwezig is. Ze voelen, dat er iets is, dat verborgen is voor deze wereld, dat er iets anders is dat in de realiteit werkzaam is.

Eigenlijk komt iedereen deze vraag tegen, maar de meeste mensen stoppen dit weg. Toch kan niet iedereen dat. Deze mensen “spoelen aan” op onze kust, zoals een elektrische lading zich in een magnetisch veld beweegt naar de bron, gedreven door de aantrekkingskracht. Mensen komen bij ons, terwijl ze niet weten hoe of waarom. In feite bevindt iedereen zich binnen één enkel gebied van informatie: de natuur of het plan van de schepping, en juist wij hebben de primaire bronnen die daaruit afkomstig zijn, de antwoorden op tijdloze vragen.

We duiden deze mensen aan als ongeveer 1% van de mensheid. Hun aantal neemt van dag tot dag toe en ze ontwaken over de hele wereld: in het ijzige noorden en in een Nigeriaans dorp, in Japan, China, Chili en middenin Europa… Het punt in het hart is niet afhankelijk van geografie. Het is een teken van een nieuwe fase van ontwikkeling. Geleidelijk aan zal het in iedereen beginnen te ontwaken, maar nu zijn we de eerste generatie, die ernaar streeft om te ontdekken waarvoor we leven. Ons egoïstische verlangen heeft het stadium bereikt, waarin het de betekenis van zijn bestaan wil ontdekken.

Deze vraag betreft de mens, niet een dier, waarvoor het alleen maar belangrijk is om het leven op de beste manier te regelen. Juist de mens in ons vraagt: “Waar leef ik voor?” Voor zulke mensen hebben we een methode die helemaal klaar is. Ze beginnen te studeren en krijgen uitleg.

Maar wat moeten we doen met de anderen? We hebben nooit gedacht, dat we ons zouden moeten richten tot degenen die niet vragen naar de oorzaak en het doel van leven. De gebeurtenissen van vandaag verplichten ons er echter toe om in actie te komen. Er is een crisis en de mensheid is op een dood punt aangekomen als het gaat over de wereldleiders, die niet weten wat ze moeten doen, alsof ze kleine kinderen zijn. Ze komen samen op de G8 en de G20 conferenties, maar er is geen antwoord. Ze nemen verreikende beslissingen, maar de beslissingen werken niet.

Het probleem is, dat de wereld gevat is in één globaal systeem en zij denken niet globaal. Integendeel, het zijn individualisten en egoïsten. Daarom weten ze niet hoe ze de moderne globale problemen op de juiste manier moeten benaderen.

De wetenschap van Kabbalah zegt, dat we in deze tijden de wereld in moeten gaan en de kennis over de nieuwe situatie, waarin we ons bevinden, moeten verspreiden. Uiteraard moeten we handelen zonder enige druk en zonder van bovenaf neer te kijken op mensen, maar integendeel, we moeten zo vriendelijk mogelijk zijn en mensen benaderen op de meest aangename wijze. We moeten hen uitleg geven over het feit dat we in een nieuw systeem van onderlinge verbinding zijn gekomen en dat daarom alle eerdere vormen van verbinding niet meer werken.

We moeten dit nieuwe systeem leren begrijpen en eveneens wat onze universele, onderlinge verbinding betekent. Het is vergelijkbaar met op een nieuwe werkplek komen, waar regels gelden die je niet kent en waar je eerst je eigen plek moet vinden. Het kost tijd om te wennen aan de aanvaarde normen van communicatie, om uit te zoeken hoe het systeem werkt, om de contactpunten erin te vinden, om op de juiste knoppen te drukken en daarop de juiste reacties te ontvangen … En dat is een normale situatie in onze wereld.

De nieuwe onderlinge verbinding, daarentegen, die vandaag de dag aan ons wordt onthuld, is tegengesteld aan onze natuur. Deze komt niet overeen met mijn innerlijke kwaliteit en ik kan dit niet bestuderen. Eerst moet ik innerlijk veranderen en pas dan zal ik kunnen uitzoeken hoe deze integrale verbinding, die nu overal zichtbaar wordt, werkt: op de werkplek, in de industrie en de productie, in de politiek en economie, en in alle onderlinge verhoudingen, zelfs in het gezinsleven.

Daarom is het eerste wat van mij wordt verlangd, de bereidheid om het te begrijpen. Als ik, als een egoïst, in een gewoon, egoïstisch bedrijf kom, zou ik in de loop van de tijd de juiste contacten leggen. Nu echter kom ik in een integrale samenleving, waarin iedereen met elkaar verbonden is, als cellen van één lichaam, zelfs al voelen ze het nog niet. Dit betekent, dat ik mezelf van binnenuit opnieuw moet opbouwen om correctie te krijgen.

Het blijkt, dat de mensheid zich in een kritieke toestand bevindt. Vandaag de dag moet iedereen veranderen en begrijpen wat voor soort net op ons is neergedaald. In dit net fladderen we rond als vissen, niet in staat om aan de universele verbinding te ontsnappen. Zonder deze verbinding te begrijpen, zullen we niets in onze wereld kunnen doen. Uiteindelijk zijn we afhankelijk van elkaar en daarom zullen we, zonder ons bewust te worden van de nieuwe wetten, niet in staat zijn om contracten te sluiten, het banksysteem te handhaven, te produceren en handel te drijven, goederen en kennis uit te wisselen …

De deuren, die voor ons openstonden, gaan dicht en de mechanismen die eerst werkten worden een halt toegeroepen. “Het is een crisis,” zeggen we, maar het is geen gewone crisis en daarom hebben we er geen controle over. Dit moeten we aan de wereld uitleggen: deze ongewone, volledig nieuwe situatie, die niet standaard is.

Daarnaast moeten we uitleggen hoe we kunnen veranderen in overeenstemming met het nieuwe, globale systeem. In essentie is het immers de natuur, die ons uitnodigt om er een integraal onderdeel van te worden. Voorheen was ieder van ons bezig met het opblazen van zijn eigen, egoïstische “bubbel”, en verzwolg daarbij de natuurlijke hulpbronnen. Maar vandaag de dag moeten we, ondanks het enorme egoïsme, een inter-connectie opzetten en ons met elkaar verenigen op basis van de beginselen van wederzijdse hulp en ondersteuning, gelijk aan de delen van één lichaam. En dat is volkomen tegengesteld aan ons eigenbelang.

Om te veranderen moet ik daarom een externe druk toevoegen, of anders gezegd, een omgeving bouwen. Het is vergelijkbaar met hoe ouders waakzaam zijn over met wie hun kind bevriend is, omdat zijn omgeving van vandaag, zijn persoonlijkheid van morgen is. Zo moet ik kunstmatig een omgeving voor mezelf vormen, die me van alle kanten beïnvloedt. Door dit te doen trek ik mezelf als het ware aan mijn haren uit het moeras, want ik vorm een prachtige, juiste omgeving voor mezelf, zodat deze in mij de juiste aanpak zal ontwikkelen en me zal doordringen met nieuwe, globale, integrale waarden die ik mis.

Ik bouw deze omgeving kunstmatig, maar als deze mij beïnvloedt, verander ik wezenlijk. Dan voeg ik nieuwe ‘stenen’ toe, zodat ik zelfs nog meer steun zal ervaren, zodat het allemaal nog steviger wordt, met elkaar verbonden, globaler, en dan beïnvloedt het mij opnieuw.

Zo vorm ik mezelf en trek ik mezelf uit egoïsme en individualisme de algemene eenheid in. Tegelijkertijd bestudeer ik het enorme systeem van de natuur en de essentie ervan en voer ik het werk van de Schepper uit. Naast de boeken die geschreven zijn door Kabbalisten, die dit al hebben gedaan, heb ik niets anders om een voorbeeld aan te nemen. Zij aan zij met moderne wetenschappers, leggen ze ons uit wat de globale natuur is.

Tenslotte lijkt het alsof we spelen: we plaatsen onszelf in een spel dat ons opvoedt. Net zoals kinderen groeien en slimmer worden door ‘spelen’. Op deze manier, begin ik dit enorme systeem te begrijpen en van daaruit zie ik hoe de nieuwe mechanismen van onze verhoudingen gebouwd moeten worden.

Zo kan ik uit de crisis komen en beginnen te begrijpen, dat dit helemaal geen crisis is, maar een spel, een gedemonteerde Lego set die we in elkaar moeten zetten. Door de stukjes van het gebroken geheel samen te voegen, zoals een kind dat doet, ontwikkel ik, totdat ik het niveau van dit hele systeem bereik.

Voor het eerst in de geschiedenis worden we geconfronteerd met de noodzaak om zelf de nieuwe menselijke samenleving te bouwen, om uit kleine egoïsten een systeem van juiste, onderlinge verbinding te vormen. Door dit te doen zullen we dit systeem onthullen en zullen we erin gaan leven, allemaal samen, met een gemeenschappelijk verstand en gevoel, en dan zullen we naar een verstand en gevoel stijgen dat boven het huidige, individuele leven van ieder van ons ligt. Dit zal de onthulling van de verborgen wereld worden.

We moeten dit werk in ons globale systeem zelf uitvoeren. En we moeten het ook uitleggen aan anderen. De mensheid zal dit moeten waarmaken. Anders zullen we niet door de crisis heenkomen. Het zal een uiterst krachtige druk op ons uitoefenen, totdat we deze taak uitvoeren, vergelijkbaar met hoe ouders hun kinderen onder druk zetten om te studeren.

From the Miami lecture 9/14/11

Filed under: Crisis, Disseminatie, Educatie, Eenheid, Evolutie, Lezing, Wereld - 1 reactie →

Vraag: Mensen zijn niet in staat om tot enige overeenstemming te komen over wat een eerlijke verdeling is. Iedereen heeft zijn eigen ‘rechtvaardigheid’. Hoe kunnen we dit dan vaststellen?

Antwoord: Je hebt gelijk. Hoe is het mogelijk om te begrijpen wat een eerlijke verdeling is wanneer de één een pond brood per dag nodig heeft en de ander vijf pond? Dit hangt af van iemands gewoonten en aangeboren eigenschappen. Sommige mensen zijn zo snel en slim, dat ze in twee uur net zoveel kunnen verdienen als een ander niet eens in een week.

De een heeft zulke prachtige eigenschappen dat hij een uitstekend beroep krijgt en veel geld verdient, terwijl een ander een eenvoudige arbeider blijft. Overal waar we kijken zien we deze grote verschillen, omdat we van nature verschillen en daarom is het zeer onduidelijk wat we als een eerlijke verdeling moeten beschouwen.

Als we iemand zouden kunnen scannen en een volledig, nauwkeurig beeld van hem zouden kunnen krijgen dat zou aangeven wat hij nodig heeft, en we zo iedereen zouden kunnen geven wat hij verlangt … als we een dergelijk apparaat zouden hebben met die mogelijkheden … beter zou het niet kunnen! Dan zou iedereen er zeker van zijn, dat hij in gelijke mate zou ontvangen wat hij verlangt. Zelfs als men niet alles zou ontvangen, maar slechts 50-80%, zou iedereen toch in dezelfde mate voldoende hebben.

Maar we hebben deze mogelijkheid niet! Dus het blijkt dat wij de ene persoon meer geven dan de ander, maar op welke basis? Omdat hij meer verdient? Maar misschien was hij talentvol geschapen door de natuur. Dit zien en voelen we niet als rechtvaardig.

Als we praten over gelijkheid, bedoelen we gelijke externe voorwaarden voor iedereen. Maar dat is onjuist! Het blijkt dus, dat het onmogelijk is om gelijkheid en sociale rechtvaardigheid vast te stellen. Sociale rechtvaardigheid en gelijkheid kunnen slechts relatief zijn. Om dit percentage te kunnen beoordelen, moet ik aan het einde van de correctie zijn, als ik deel uitmaak van iedereen en weet wat iedere ziel nodig heeft en dit ervaar als mijn eigen behoefte.

Dan zal ik alle zielen voor mij kunnen zien, in alle tijden en in alle situaties, en ieder van hen vervulling geven in de unieke vorm, die hij nodig heeft op dit moment. Dat betekent: een moment geleden kreeg je iets en het volgende moment krijg je iets anders, en hetzelfde gebeurt dan zo met iedereen. Binnen dit systeem verandert alles voortdurend, zoals in een pan, waarin je iets kookt. Is het dan wel mogelijk om hier tot een eerlijke verdeling te komen?

Maar kijk eens naar wat de Schepper doet! Allereerst sluit hij de kraan en zegt: “Niemand van jullie krijgt iets! Als je wilt, zal ik je een klein deeltje geven, net genoeg voor je om van te leven, zodat je niet zult sterven. En je ontvangt al het andere alleen op voorwaarde dat je eerst elkaar gaat liefhebben. Dat wil zeggen, in de eerste plaats moet je de verschillen, die Ik tussen jullie heb geschapen, neutraliseren. ”

Liefde zal alle zonden bedekken en dan zal er geen enkel verschil tussen ons zijn. Als ik anderen liefheb, maakt het me niet uit als zij iets krijgen in plaats van dat ik het krijg. Laat iedereen vervuld worden tot in het oneindige, daar heb ik geen slecht gevoel over! Ik ben niet aan het controleren hoeveel ieder mens heeft en ik benader anderen niet met een egoïstische meetlat, met afgunst en haat.

From the 5th part of the Daily Kabbalah Lesson 9/7/11, “The Nation”

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Economie - Geen reacties→