Filed under: afgunst, video - Geen reacties→

Vraag: Hoe is het mogelijk dat ik afgunst naar de Schepper voel?

Antwoord: Ik voel afgunst naar de Schepper, omdat Hij degene is die geeft. Ik leer deze eigenschappen immers van Hem, hoe zou ik het anders kunnen leren?

Het probleem voor ons is, dat wij afgunst meteen verbinden met egoïsme. Als ik afgunstig ben op iemand, betekent dat, dat ik hem geen goeds toewens. Dit is een slechte vorm van afgunst.

Een goede vorm van afgunst bestaat eruit, dat ik wil worden zoals degene die ik benijd. Het probleem met onze waarneming is, dat we geen verschil zien tussen de kwaliteiten zelf – die op zichzelf noch goed noch slecht zijn – en de toepassing ervan die allesbepalend is. Vanaf het begin kennen wij ons egoïstische verlangen aan deze eigenschappen toe, omdat wij eraan gewend zijn om zo te werken, dat alle eigenschappen, alle ‘eerste 9 Sefirot’, bekleed zijn met ons egoïstische verlangen, met de verdorven Malchut.

Als we ons echter voorstellen, dat deze eigenschappen zich kleden in de correcte Malchut, zal blijken dat afgunst, lust en eer gunstige eigenschappen zijn, die ons helpen uit deze wereld te komen en hoger te rijzen. Alles hangt af van het feit of wij ze gebruiken om geven te bereiken.

From the 1st part of the Daily Kabbalah Lesson 8/21/2011, Shamati #9

Filed under: Liefde - Geen reacties→

Beste Vrienden, stel alsjeblieft vragen over deze citaten van de grote Kabbalisten. De opmerkingen tussen haakjes zijn van mij.

Alles Is Vooraf Bepaald

De onthulling van de Schepper brengt geen verandering in de huidige werkelijkheid van een mens, maar voegt aan die werkelijkheid een bewustzijn toe, dat hij voorheen niet had.

Baal HaSulam: ‘De Geschriften over de Laatste Generatie’

Niets is natuurlijker is dan contact bereiken met zijn Maker, want Hij is de Bezitter van de natuur. In feite heeft ieder schepsel contact met zijn Maker, zoals er geschreven staat: “De hele aarde is vol van Zijn Glorie”, maar men weet het niet en voelt het niet.

Een mens die met Hem contact bereikt, bereikt eigenlijk alleen het besef daarvan. Je kunt het vergelijken met iemand, die een schat in zijn zak heeft en dat niet weet. Dan komt er iemand langs, die hem vertelt wat hij in zijn zak heeft en juist dit weten verrijkt hem.

Baal HaSulam: ‘De Oplossing’

Filed under: Kabbalistische bronnen, Waarneming - Geen reacties→

In plaats van in dit kleine deel van de werkelijkheid te bestaan, heeft iemand die het verlangen heeft om door te breken naar het tweede deel van de werkelijkheid, het eeuwige en perfecte deel, verschillende middelen om dat te doen: de leraar, de groep en de boeken. De leraar legt uit, dat er een dergelijke mogelijkheid bestaat. Hij legt uit, dat het kan worden gerealiseerd met de hulp van een groep, waarin iedereen streeft naar de perceptie van de ware, perfecte realiteit en met de boeken die spreken over diezelfde perfecte werkelijkheid.

Wanneer we proberen om samen te zijn, is het alsof iedereen uit zichzelf komt, uit zijn ego, omdat hij moet voelen dat hij bestaat in de anderen. Dan, wanneer hij probeert om boven zichzelf te zijn – in de anderen, met hen verbonden – en hij leest over de perceptie van de werkelijkheid in geven, is dit de manier waarop hij zich gelijkvormig maakt aan de toekomstige staat, alsof hij er al is.

Afhankelijk van de mate waarin hij daarnaar streeft, roept hij de tweede kracht die in de werkelijkheid bestaat, van daaruit op, de kracht van geven, naast de kleine kracht van ontvangen die hem door de natuur gegeven is. Dan komt de kracht van geven en brengt de veranderingen in hem teweeg.

Een mens kan deze veranderingen zien als een toegevoegde kracht van ontvangen die naar hem toekomt, in plaats van de kracht van geven die hem verandert, en een dergelijke waarneming is ook correct. Echter, daarnaast, ontwikkelt hij eveneens de kracht van geven. Op deze manier gaat men vooruit, soms naar rechts en soms naar links, maar gedreven door die kracht van geven.

Hij moet deze kracht van geven, samen met de kracht van ontvangen, bereiken. Deze twee krachten worden dan langzamerhand aan de mens onthuld als twee lijnen, de rechter en de linker. Dan boekt de mens vooruitgang, soms in een staat van afdaling en soms in een staat van opstijging. Hij weet nog niet wat afdaling en opstijging precies is, tot nu toe onderscheidt hij ze alleen door zijn huidige gevoelens.

Echter, na verloop van tijd, begint hij te voelen dat het voor hem nodig is om deze twee lijnen te gebruiken door zich er tussenin te bevinden. Op deze manier, begint hij er controle over uit te oefenen en begint hij ze samen te brengen in de middellijn.

In wezen, bestaat ons hele werk uit samen studeren, ons willen verbinden met elkaar in onze harten, en verlangen naar eenheid boven alle onenigheden en verschillen uit, omdat al deze dingen alleen betrekking hebben op ons animale bestaan, dat hier, in deze wereld, blijft bestaan. We willen ons met elkaar verbinden in onze verlangens, onze punten in het hart, boven deze dingen uit.

Wanneer we De Zohar met deze intentie lezen, spreekt het boek over onze gecorrigeerde staten, over de manier waarop we de kwaliteit van geven onthullen in de verbinding tussen ons, wat hetzelfde is als de Schepper, het Licht, de geestelijke wereld, de Hogere Wereld. Daarom moet een ieder zich deze staat voorstellen bij het lezen van De Zohar.

From the lesson on 8/12/11, The Zohar

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Eenheid, Egoïsme, Gebed, Groepswerk, Innerlijk Werk, Intentie, Kabbalah Leraar, Kabbalah Studie, Kabbalistische bronnen, Lichaam en Ziel, Waarneming, Zohar - Geen reacties→

Vraag: Als er een beperking over ontvangen was, waarom voelen we dan geen schaamte als we verzoeken en gebeden (MAN) richten tot Boven?

Mijn antwoord: We voelen geen schaamte, omdat we vragen of we kunnen komen tot geven, we vragen niet voor eigenbelang. We hoeven ons dus helemaal niet te schamen!

Je kunt tegenwerpen: “maar de hele correctie vindt plaats omdat Malchut de Ein Sof (Malchut van de wereld van Oneindigheid) schaamte voelde!” Ik voel echter geen schaamte bij het doen van dit verzoek, omdat ik niet voor mijzelf vraag, voor mijzelf vraag ik niet meer dan mijn basisbehoeften, zodat ik aan anderen kan geven!

Er is geen sprake van schaamte. Juist niet, ik voel me juist vereerd, omdat ik anderen zal kunnen geven wat niemand anders hen kan geven! Ieder mens heeft zulke unieke eigenschappen, het werk, dat een bepaald individu doet, kan door niemand anders gedaan worden. Dat komt omdat iedereen zijn eigen, persoonlijke wortel heeft in de gemeenschappelijke ziel.

Daarom heb ik toestemming om te vragen om kracht om te leven en om gezondheid, om het ontvangen van kennis en bekwaamheid – als deze dingen nodig zijn om daden van geven uit te voeren. Dit is nu juist wat “leven” is in de wereld van Waarheid.

Mijn bestaan is als volgt: Mijn leven is alleen mogelijk in de mate, waarin ik kan geven. Mijn daden bestaan uitsluitend uit geven. En de levenskracht, die door mij heen stroomt, draagt mijn bestaan, dat bedoeld is om te geven. Dit heet ‘een spirituele staat’.

From the 4^th part of the Daily Kabbalah Lesson 8/25/11, Preface to the Wisdom of Kabbalah

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Gebed, Intentie - Geen reacties→