De hele groep en de gehele mensheid in het algemeen bouwen eerst “rechte vormen” (Yashar). Ik beperk mijn verlangen om te genieten, bouw een “masach” (scherm) en met een deel van dit verlangen vervolg ik mijn werk door “geloof boven de rede”, in geven, verbonden met anderen.

Maar er zijn verlangens, waarbij ik niet in staat ben om in geven naar anderen te werken, ik gebruik ze alleen voor mijn eigen welzijn. Dus ik beperk deze verlangens eenvoudigweg. Ik wil mijzelf vormen tot een “lijn” en één richting als doel hebben: die van geven.

Daarom bouw ik “lijnen van verbinding” tussen mijzelf en de anderen: het correcte communicatie systeem. Als ik er, na al mijn werk, in slaag om mijn verlangen om te genieten te veranderen in geven, als ik mijn verlangen volledig naar buiten toe kan richten en het kan gebruiken om aan anderen te geven, duidt dat aan, dat ik mijzelf heb gevormd tot het beeld van de gever. Ik verander zelf in een “cirkel”.

Ik zit niet meer vast in de lijn. Ik richt al mijn verlangens, alle richtingen die ik op wil gaan en al mijn mogelijkheden op goeddoen aan anderen, zonder daarin enig verschil te maken door aan de één meer of minder te geven dan aan de ander.

Er zijn zeker veel verschillen en tests, maar ik test mijn bekwaamheden niet, omdat ik nu een “cirkel” ben en niet meer beperkt ben. Met betrekking tot mij zijn de anderen nog geen cirkel, dus ik kan hen steeds meer geven op verschillende manieren. En zo vindt dit plaats tot aan het einde van de collectieve correctie, als alles zich verenigt in gehechtheid, genaamd: “Zivug Rav Paalim UMekabtziel” en alles transformeert naar cirkels (Igulim).

Met andere woorden: een “cirkel” is de staat van een kind zijn, dat nog niet ontwikkeld is en in de armen van de moeder blijft. En daarom heeft het als enige verantwoordelijkheid zichzelf weg te cijferen. Zo cijferde Malchut de Ein Sof (Malchut van de wereld van  Oneindigheid) zich altijd weg voor de Hogere Kracht, het Hogere Licht Dat het vulde en daarom had het een “ronde” vorm. Het bleef zelfs in gehechtheid, maar alleen door de genade van de Hogere.

Maar helemaal aan het einde, in Staat 3, wanneer we weer terugkeren naar Ein Sof, bouwen we deze “cirkel” zelf. We brengen dan een restrictie aan over de beginsituatie, we scheppen een werkplek voor onszelf en daarin bouwen we zelf de perfecte staat, in plaats van de Schepper. Dit wordt beschreven als: “ Mijn zoons hebben Mij overwonnen”.

From the 3rd part of the Daily Kabbalah Lesson 7/25/2011, Talmud Eser Sefirot

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk | Add Comment/Ask Question→