Het probleem ligt in het feit dat we niet begrijpen hoe ver we zijn verwijderd  van de eigenschap van geven. Elke kleine handeling brengt ons een stapje dichterbij het Doel. Zo komen we verder op dit pad, millimeter voor millimeter, en er kan geen enkele millimeter overgeslagen worden.

Het pad is nu voor ons verborgen. Tijdens deze maaltijd, bijvoorbeeld, gaan we door zo’n 20 à 30 millimeter Reshimot (herinneringen). Dit zijn er veel, maar niemand is zich ervan bewust. Zo zal het blijven tot we de ingang tot de spirituele wereld bereiken. Dan pas zullen we het voelen.

Nu is het, alsof we op weg zijn naar Madrid via een autoweg zonder verkeersborden en we weten niet hoeveel tijd we nog moeten reizen. Zo is het van het begin tot het einde van de reis, tot ik Madrid bereikt heb. Er lijkt onderweg niets te gebeuren, steeds dezelfde autoweg, bomen en landerijen.

We realiseren ons niet hoeveel kleine handelingen we elke seconde verrichten, die samen onze vooruitgang bepalen. Het is niet bij toeval dat er geen wegwijzers en kilometerborden langs de weg staan. De bedoeling hiervan is, dat een mens gaat leren om te genieten van de reis zelf. Als je dichterbij geven komt, moet je zelfs in de duisternis vreugde ervaren. Anders eis je een beloning.

Om deze reden moet een mens niet wachten op het einde van de weg: er is geen einde. Het pad eindigt wanneer je voor jezelf besluit: “Ik heb geen bestemming. Ik ben tevreden met wat ik heb. Het enige wat ik wil is vreugde beleven aan geven.” Je ontvangt de beloning als je ermee stopt deze op te eisen, dit betekent dat je het Doel bereikt hebt.

From the Talk during the Meal in Madrid 6/3/2011

Filed under: Innerlijk Werk - Geen reacties→

Tijd betekent in spiritualiteit een aantal handelingen die op het schepsel toegepast worden. We zien zelfs in onze wereld, waar we leven volgens de klok aan de muur en we navigeren op de zon, de maan en de aarde, dat we toch ook een persoonlijk gevoel van tijd hebben, bepaald door de intensiteit van handelingen.

Soms bevriest de tijd en lijkt de tijd stil te staan. Soms vliegt de tijd met een supersonische snelheid om. Tijd is onze persoonlijke indruk, die afhankelijk is van het aantal veranderingen die in ons plaatsvinden. Daarom bestaat er in feite geen tijd.

Het aantal veranderingen, dat we in onszelf moeten ervaren, van dit moment tot aan het einde van de correctie, wordt benoemd als 6000 niveaus of jaren: 2000 + 2000 + 2000. Daarnaast kan het ook worden gezien als de drie werelden van BYA (Beria, Yetzira, Assiya) waar doorheen we moeten opstijgen naar de wereld van Atzilut.

De opstijging naar de wereld van Atzilut, noemen we het voorbijgaan van de tijd, stap voor stap, van het ene jaar naar het volgende. Een “jaar” (Shana) is een transformatie (Shinuy), dezelfde cirkel, een omwenteling, alleen op een hoger niveau.

From the 3rd part of the Daily Kabbalah Lesson 6/19/2011, Talmud Eser Sefirot

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Innerlijk Werk, Waarneming - Geen reacties→

Vraag: Stel dat ik een luxe auto wil kopen, die twee keer zo duur is dan een normale auto. In welk opzicht doe ik daardoor iets slechts ten opzichte van andere mensen?

Antwoord: we bevinden ons in een globaal, integraal, beperkt systeem van de natuur, dat verbonden is binnen één enkele “bol”, waar je niet uit kunt breken. Je bent ertoe verplicht om in deze bol te zijn en op een heel nauwkeurige wijze met anderen verbonden te zijn. Er is niets anders dan dit.

Daarom, wanneer je een auto koopt die twee keer zo duur is dan een normale auto, word je een kankerachtige cel, omdat je hem in dat geval niet koopt om een normaal leven te leiden en je dienstbaar op te stellen naar anderen, maar ”je graait het voor de neus van een ander weg”. Hoe meer je “consumeert” dan het nodige, hoe meer je een kwaadaardige tumor wordt.

Het gemeenschappelijk organisme is op een ideale manier opgebouwd: ieder mens die zich hierin bevindt, moet zijn vitale behoeften ontvangen, en met betrekking tot alle andere dingen alleen maar aan anderen denken. De Schepper vormde het verlangen en de vervulling ervan. Dus waarom neem je opeens meer dan wat nodig is?

Alle verlangens zijn verenigd tot één. Het Licht vervult ze en geeft ze leven. Maar opeens trek je “de deken naar jouw kant” met de wens om meer te krijgen. Als gevolg hiervan zal wat jij teveel wilt, zeker ten koste gaan van iemand anders.

Vandaag de dag wordt dit ons duidelijk gemaakt: enkele miljarden mensen zijn op de rand van de hongerdood en tegelijkertijd zijn onze aardse hulpbronnen bijna uitgeput. Binnenkort hebben we alles verbruikt en blijven we met niets achter.

We bereiken het einde van onze totale consumptie productie. Een wat zal er dan gebeuren?

Daarom, wanneer je niet binnen de grenzen van de vitale noodzaak wil leven, zal dit gebeuren. Alles is eindig, beperkt en verbruikt. Alles heeft een einde en het komt steeds dichterbij.

From the 4th part of the Daily Kabbalah Lesson 6/22/11, “Matan Torah (The Giving of the Torah)”

Filed under: Crisis, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Economie - Geen reacties→

Kabbalah spreekt over verlangen. Er is geen tijd, beweging of ruimte, maar alleen een staat van zijn. Hoe zit het dan met het verleden en de toekomst? En hoe met de spirituele werelden? Ik voel ze niet.

Zijn er dan andere staten van bestaan naast deze, naast onze wereld? Ik weet het niet, want ik heb ze nog niet ervaren. Ik heb er geen gevoelens of Reshimot over. Ik kan ze nu niet bereiken en de werkelijkheid ervan bevestigen.

Een mens beoordeelt alles naar wat hij ziet. Dit is niet zomaar een stelling, maar het resultaat van wat het verlangen voelt, als het zich ontwikkeld heeft tot het niveau van bestaan, waarin het zich bewust is van zichzelf en begrijpt wat het voelt. Anders drijven we af van de realiteit en gaan we op in fantasieën.

Ik praat zelf niet over de Hogere Dimensie. Er is me over verteld door Kabbalisten die ik vertrouw. Ik beschouw hun woorden als waarheid, wanneer ze me vertellen, dat het mogelijk is om in verschillende staten te bestaan.”Streef ernaar, stijg ernaar op”, zeggen de Kabbalisten me. “Ze zijn beter dan wat je nu voelt”. Dan ga ik van de ene staat naar de volgende in mijn verlangen, door het te corrigeren en te verbeteren. Door het te onthullen als geven, onthul ik er nieuwe staten in.

In onze tijd is de hele mensheid op deze verticale as aan het komen, om het pad van beneden naar boven te gaan. We hebben de horizontale as van onze geschiedenis afgerond en we kunnen geen andere kant meer op. Vanaf hier gaat ons pad naar Boven.

From the 5th part of the Daily Kabbalah Lesson 6/21/11, “Matan Torah (The Giving of the Torah)”

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Egoïsme, Evolutie, Geschiedenis, Kabbalah Studie, Spiritualiteit, Waarneming - Geen reacties→

Een crisis (van het Griekse woord κρίσις, krisis: beslissing, een keerpunt) is een revolutie, een periode van overgang, een breekpunt, een staat waarin de huidige middelen om doelen te bereiken irrelevant worden, wat leidt tot onvoorspelbare situaties en problemen.

Met andere woorden: een crisis is geen staat van ontreddering, maar een keerpunt naar een nieuwe staat. Het probleem is, dat de mensheid deze nieuwe staat niet ziet!

Filed under: Crisis - Geen reacties→