Eenheid is niet dezelfde moeten zijn; het betekent wederzijdse insluiting. De onderwijsmethode is ook op dit principe gebaseerd; iedereen is uniek en daarom ontwikkelen kinderen zich door discussies die hen de kans geven om de mening van andere kinderen te leren kennen, ongeacht hoeveel er van die meningen zijn.

Dankzij deze methode, absorbeert elk kind van anderen en wordt doordrenkt door hun manier van zijn, en groeit op om nog unieker te zijn. Het kind ontvangt van iedereen en groeit ervan, waarbij hij zijn eigen eigenschappen ontwikkelt.

Dit is wat we door middel van onze methode van onderwijs willen bereiken. Mensen verenigen zich op een een juiste manier, waarbij ze contact met elkaar maken en met elkaar communiceren, waarbij ze zelf een menselijke maatschappij bouwen. Een maatschappij die gebaseerd is op wederzijdse insluiting van elk in iedereen anders, en iedereen anders in elk. Resultaat hiervan is dat iedereen uniekheid zelfs meer opbloeit.

Om dit te doen, houden kinderen discussies die wij slechts een beetje richten en sturen. En in de tussentijd krijgt iedereen de kans om zijn mening te geven, om de rol van een rechter en verdediger te ervaren, van een advocaat en van een aanklager. We ontwikkelen de mens in elk kind alleen door middel van wederzijdse insluiting.

Dan, als de jaren voorbij gaan, zal elk kind anders worden dan het ander. Het verschil tussen ze zal iedere keer opvallen. En dan wat? Dit zal juist hen de kracht geven om hun uniekheid te volgen. Dit is het hele punt: zonder de individu te onderdrukken, bouwen een gemeenschap van grote persoonlijkheden.

Hierdoor geeft de methode van Kabbalah ons de kans om de hele schepping te gebruiken. Anders vernietigen we simpelweg de persoon, waarbij hij gereduceerd wordt tot een wieltje in een machine, waarbij eigenlijk elk feit, elk detail, bewust van zijn onmisbaarheid, deze machine juist in werking zou moeten stellen.

Filed under: Crisis, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Kinderen, Maatschappij, Onderwijs | Add Comment/Ask Question→