Op het pad onthullen we diverse gebreken, en zo zou het moeten zijn. Het is echter een heel andere zaak wanneer ik in staat ben om ze met begrip te aanvaarden op grond van mijn voorbereiding en de steun die ik krijg van de omgeving. Dan zal ik de gebreken als een soort oefening zien. En een oefening zal niet langer een slecht iets zijn.

Wanneer ik op een probleem stuit, kom ik niet in paniek, of voel me zwak en verward. Integendeel, ik weet dat dit probleem aan mij is gegeven om het te overwinnen en een beloning te ontvangen. Het brengt me niet aan het wankelen om naar beneden te vallen, en snijdt me niet de pas af op het pad naar de goedheid.

De hele kwestie ligt in de voorbereiding, die me in staat stelt om alles te zien als een kans op vooruitgang, eerder dan een lawine van problemen waarvan we willen weglopen of zelfs ons leven willen beëindigen.

De toewijding aan het doel beslist alles. Wanneer ik in een vriendelijke omgeving ben, dan “hersenspoelt ” het mij en legt het mij uit dat alle gebreken aan mij worden geopenbaard als oefeningen voor iemand die wil groeien. Dan gebruik ik ze om te ontwikkelen. Bovendien ben ik blij dat de gebreken aan mij worden geopenbaard.

En vice versa, zonder de juiste opvoeding, zonder de steun en hulp van de omgeving, kan ik ze niet corrigeren en ze niet gebruiken als een trampoline om vooruit te springen. In plaats daarvan ben ik altijd ondergedompeld in het kwaad.

In verband daarmee wordt de mensheid geconfronteerd met vrije keuze: Hoe moet ik alles accepteren wat er op het pad onthuld wordt? Wanneer ik de problemen van tevoren herken, wanneer ik een omgeving prepareer voor mezelf en verlang om vooruit te komen, dan worden de gebreken voorzichtig onthuld. Ik begrijp ze al, ik ben er dan klaar voor, en accepteer ze als een teken van vooruitgang.

Vraag: Over welke gebreken hebt u het? Over de realisatie van kwaad in iemand zelf, of over tsunamis en andere natuurrampen.

Antwoord: wanneer je bent voorbereid heb je niet langer een tsunami nodig. Dan zullen de gebreken niet langer een probleem voor je zijn, maar uitdagingen. Ze zullen geen onopgeloste problemen zijn, maar taken. Zoals een zorgvuldig kind geen strenge maatregelen hoeft. In plaats daarvan laten we hem lego of een puzzel bij elkaar zoeken en ga zo maar door. Hij ontvangt geen moeilijk leven van ons, maar oefeningen die hij wil. Ook al doen ze hem soms een beetje zweten, ze geven hem ook plezier.

Filed under: Innerlijk Werk, Lijden, Vrije Wil | Add Comment/Ask Question→