Baal HaSulam, “Vrede in de Wereld”: Het collectief en het individu zijn een en hetzelfde. Het individu ondervindt geen schade als hij zich onderwerpt aan het collectief, omdat de vrijheid van het collectief en de vrijheid van het individu ook een en het zelfde zijn. En evenals zij het goede delen, delen zij de vrijheid.

Dit wordt langzamerhand onthuld, vanuit ontkenning, vanuit afwijzing. Het wordt in duisternis onthuld, zonder dat de mens gedwongen wordt tot correctie of, in andere woorden: alleen in de vorm van lijden om ons in staat te stellen om tot begrip en inzicht te komen en vanuit onze eigen vrije keuze in te stemmen met wat we te doen hebben en met hoe we de natuurwetten moeten accepteren.

We moeten ze niet op een instinctieve manier accepteren of omdat we nou eenmaal niet anders kunnen, zoals dat plaatsvindt op het levenloze, vegetatieve en animale niveau, maar vanuit een gevoel van instemming en verlangen. We moeten ernaar verlangen in een mate dat we, zelfs als we niet onderdrukt zouden worden door lijden, er nog steeds naar zouden streven.

Daarom wordt het lijden aan ons onthuld. Het brengt ons naar een lege plaats waar we beginnen te zoeken en op deze manier, vanuit de duisternis, bouwen we zelf het goddelijke systeem. Ik voel dat ik in een vacuüm ben en daar vind ik het weefsel en onderlinge verbindingen, bouwstenen van het toekomstige bouwwerk en ik begin ze op hun juiste plaats te leggen.

Ik construeer een gebouw en in het proces van deze constructie, die al bestaat, voel ik de Natuur aan mijn zijde. Maar het is alsof ik dit systeem zelf bouw en het tot uitdrukking breng in geven, in de duisternis.

Zo schep ik en verkrijg ik het gehele systeem van het universum. En dan begrijp ik de gehele werkelijkheid tot in het kleinste detail, ik begrijp en voel de Kracht die deze werkelijkheid geschapen heeft en ik verenig mij met de Schepper, totdat de totale perfectie is bereikt.

Het proces van de constructie ervaar ik echter als lijden. Ik word onder druk gezet met het doel mij te laten nadenken: Hoe kan ik de leegte vervullen, hoe moet de structuur van het systeem eruit zien? Ik moet op zoek gaan naar de wijze waarop elke verbinding gemaakt moet worden. Kabbalisten schrijven ons over de intentie ten behoeve van geven en wij zeggen verstandige dingen in de les over de juiste benadering van het leven, maar we weten niet hoe we dit alles tot stand moeten brengen. Zelfs als je alle teksten uit je hoofd zou kunnen opzeggen, zou dit je niet helpen.

Alleen door het Licht dat corrigeert aan te trekken, word ik een beetje wijzer vanuit mijn gecorrigeerde eigenschappen en begrijp ik hoe ik het systeem kan bouwen. Ik ben het materiaal ervan en daarom begin ik met anderen correct om te gaan. Dit is mijn constructie. Op deze manier corrigeer ik mezelf en bouw ik het systeem.

Daarom zullen we nu en in de toekomst alleen negatieve impulsen krijgen, namelijk: lijden. Er kan ons niets anders gegeven worden dan lijden, omdat we anders de mogelijkheid niet zouden hebben om zelf aan het systeem te werken.

En dat betekent, dat we door de verspreiding van de wetenschap van Kabbalah en door de uitleg van deze dingen aan de wereld, in staat zullen zijn om de omvang van het lijden en de tijd, die nodig is om de invloed die het op ons heeft te “verteren”, te verminderen. Het maakt niet uit in welke mate iemand luistert en hoeveel kennis hij verkrijgt, dit zal hem nooit vrijstelling geven van de gelegenheid om persoonlijk mee te doen aan het bouwen van het systeem.

We moeten alle delen van de Wereld van Oneindigheid tot eenheid brengen en we moeten dit zelf doen. Je kan niet zomaar schreeuwen: “Geef me perfectie!” Je moet weten wat daar precies voor nodig is en waar je precies behoefte aan hebt op het niveau waarop je bent. In de verschillende fasen van het pad roep je je vragen uit op een verschillende manier – je roept het uit of jou de krachten ervoor gegeven worden.

Van het 4e deel van de  Daily Kabbalah Lesson 3/15/11

Verwante Materialen (Engels):
What You Have Inside Is What You Get Outside
Spiritual Freedom Of An Individual
A Means Of Last Resort

Filed under: Crisis, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Lijden, Vrije Wil - Geen reacties→

Vraag: Waarom zou iemand eventueel correctie wensen om te kunnen geven?

Antwoord: Dit hoeven we ons niet af te vragen, want niemand weet dit over zichzelf. Koning Salomon stelde zichzelf ook een vraag, over de liefde tussen man en vrouw: wie zou hier ook maar iets van kunnen begrijpen? Het is een oprechte passie, een verlangen en verlangen is door de Schepper geschapen. We moeten alleen maar al onze aanleg benutten die dit verlangen naar het doel kan richten.

De Schepper gaf me alle middelen en ik moet ze correct ordenen om verder te komen. Wanneer ik dat niet doe, helpt Hij me door hier en daar “druk ” op me uit te oefenen. Tenslotte moet ik alles wat ik ter beschikking heb correct gaan gebruiken.

Het verlangen en de omgeving werden mij door de Schepper gegeven. Ik moet ze alleen correct met elkaar verbinden, ze samenvoegen tot “Israel, Torah en de Schepper” en ze gebruiken zoals ze bedoeld zijn, om verder te komen op weg naar het doel.

Ik doe zelf niets behalve dit “juiste plaatsen”. En zelfs wanneer ik alles op zijn plaats zet, gebruik ik in de eerste plaats de Hoogste Kracht. Als de Schepper mijn spirituele huis niet bouwt, wie dan wel?

Van het 1e deel van de  Daily Kabbalah Lesson on 2/10/11, Geschriften van Rabash

Verwante Materialen (Engels):
An Insult To Honor
One Love For All
Detecting The Creator

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Liefde - Geen reacties→