Vraag: Als we egoïsten zijn, betekent dit dat ieder eventuele verlangen om te geven een illusie is?

Antwoord: Het is een totale illusie, een absolute leugen. Als ik aan iemand denk, denk ik over mijzelf met toevoeging van een pseudo verbinding met een ander persoon. In het echt, bestaat het niet, er is niemand anders. Al mijn waarnemingen en indrukken blijven in mijn verlangen, en dit is de enige premisse waarop ik een berekening kan maken.

Vraag: waarom zitten we hier dan en hopen we dat we willen geven? Hoe kon een dergelijke wens in ons ontstaan?

Antwoord: Dit komt omdat onze verlangen in staat is om zichzelf te ervaren als zodanig diep van binnen terwijl aan de buitenkant het kan voelen als niet het zelf, maar iemand anders. Niets was gebroken, maar de gedachte, de bedoeling, het idee dat we allemaal versnipperd en losgekoppeld zijn. Verlangens zelf, kunnen niet breken, het was de intentie dat brak, het besef van eenheid.

Daarom vallen we in de illusie dat dat ene verlangen dat door de Schepper is gesplitst, gebroken en verdeeld is over meerdere stukken. Deze illusie wordt weergegeven in het verlangen zelf.

We hebben interne Kelim (verlangens, vaten) de “wortel”, “ziel”, “lichaam “waarin ik mijn “zelf “ervaar. Bovendien heb ik een externe Kelim, een “een bekleding” en een “kamer” die ik waarneem als niet “mezelf”. Wanneer ik mijn bekleding afscheur zal ik het niet uitschreeuwen van de pijn. Ik voel mijn omgeving niet, ondanks het feit dat dit ook mijn verlangen is. Zulke eigenaardigheden, het gebrek aan gevoeligheid verscheen er in.

Stel je voor dat wanneer je het wou, dat je alle Kelim in de authentieke vorm kon voelen. Dan zou iedere realiteit voor jou aanvoelen als je eigen vlees. Sterker zelfs, wanneer iemand een kras op de muur zou maken zou je het uitschreeuwen van de pijn.

Ons probleem is het gebrek aan intentie. De intentie werd beschadigd, en nu zien we niet de verlangens van anderen als relevant voor ons. Het hangt allemaal af van wat er aan iemand is geopenbaard. Onze enige taak is om van binnen te willen integreren. Terwijl ze onveranderd blijven, is de intentie van belang: of het is om te ontvangen of om te geven.

From the 1st part of the Daily Kabbalah Lesson 1/26/2011, Writings of Rabash

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Innerlijk Werk | Add Comment/Ask Question→