Vraag: Kunnen we de gemeenschappelijke intentie bouwen voordat de les begint? En zo ja, hoe doen we dat?

Antwoord: De gemeenschappelijke intentie moet gebaseerd zijn op het gezamenlijke doel. Ons uiteindelijke doel is om vreugde te schenken aan de Schepper, waarbij we ons vergelijken met Hem. Om dit te bereiken, moeten we Hem leren kennen, omdat Hij wil dat we Zijn liefde en goedheid zien. Het is niet onze persoonlijke behoefte; de Schepper heeft de wens dat wij Hem leren kennen.

Iets leren kennen betekent dat we een gelijkwaardige vorm krijgen. Vandaar dat we ons best doen om al onze inspanningen te richten naar het doel van geven. Ik oefen mijn inspanning niet uit om mijn egoïsme te bevredigen, maar ik hunker ernaar om uit mezelf te stappen en ik wens de Schepper te vinden om Hem daarmee grote vreugde te schenken.

Om dit te bereiken moet ik Kelim (eigenschappen, vaten) van geven bezitten en ik wend mij tot de hulp van het Licht, dat in de Kabbalistische teksten, met name in het boek de Zohar, verborgen is. Het Licht kan mij hervormen en helpt me over de afgrond die ligt tussen mijn eigenschappen van ontvangen (ontvangende Kelim) en geven (schenkende Kelim).

Echter, wanneer ik er als persoon alleen aan denk, is er niet voldoende kracht. Het handhaaft zelfs niet mijn vermogen om de intentie van het geven vast te houden. Aan de andere kant, wanneer ik met anderen als een schakel in de keten samenwerk, in één verlangen, waarin iedereen zich wegcijfert voor alle anderen, wint onze gemeenschappelijke geest aan grote kracht. Kabbalisten die deze stadia al gepasseerd zijn, beloven ons dat dit de weg is naar het succes.

Daarom ben ik blij dat ik me tussen de vrienden bevind en in staat ben om samen de intentie te bouwen door mijzelf zoveel mogelijk weg te cijferen met de bedoeling om uiteindelijk vreugde te schenken aan de Schepper. Op deze manier worden we gelijk aan de Schepper in kwaliteiten en leren we Hem in dezelfde mate kennen en bovendien bereiken we verbondenheid met Hem.

Daarom moeten ons voorbereiden vóór de les en de les beginnen met een volledig gevuld verlangen. Door erover te denken, ‘warmt iemand zich meer en meer op’, totdat hij er uiteindelijk in slaagt. Er staat geschreven: “Mitzva (gebod) zonder intentie is als een lichaam zonder ziel.” Er is je een gebod gegeven om de Torah te bestuderen, een Kabbalistische methode die is ontworpen om de kwade neiging te hervormen. Met de hulp daarvan, zul je de eigenschap van geven bereiken, liefde voor alle anderen voelen en uiteindelijk voor de Schepper. De Torah is afgeleid van het Hebreeuwse woord “Ohr” (licht) en van het woord ” Oora’ (instructie).

Maar wanneer je jezelf niet hebt uitgerust met de noodzakelijke intentie, zit je als dood in de les en je voert mechanische acties uit, waaraan de geest en het Levenslicht ontbreken. Dus is het aan jou om te beslissen waar je ’s nachts voor opstaat en wat je doet.

Zelfs wanneer iemand niet in staat is om zijn intentie vol te houden, laat hem dan tenminste voelen hoezeer het hem ontbreekt. De pijn in het hart die wordt veroorzaakt door het lege bittere hart, is net zo belangrijk.

From the 1st part of the Daily Kabbalah Lesson 12/1/2010, “Introduction of The Book of Zohar,” Article “The Buds”

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Innerlijk Werk - Geen reacties→

Vraag: Als alleen het verlangen werd geschapen, wat is dan de intentie? Is dat ook een soort verlangen?

Antwoord: Nee, dat is niet zo. Intentie komt van de Schepper. Iedereen heeft een punt in het hart: “het deel van de Schepper dat ons van Boven is gegeven”.

Het is namelijk zo, dat we het resultaat zijn van het breken. Vóór ons bestaan was er een systeem van oneindigheid (Ein Sof), waar het hele verlangen en het Licht één waren. Daarna ondervonden we het systeem van het breken van de Kelim (vaten).

Wat heeft het ons opgeleverd? Nu we hier in de materiële wereld zijn, hebben we nog steeds verlangen, maar in plaats van het Licht, zijn er nog slechts vonken. Ons verlangen is gebroken en handelt uitsluitend met een egoïstische bedoeling om te ontvangen. In de loop van de geschiedenis, van generatie op generatie, van leven naar leven, heeft het zich ontwikkeld op het levenloze, vegatieve, en dierlijke niveau.

Ten slotte, tijdens één van deze levenscycli, bereikt men de laatste fase, wanneer een punt, een Lichtvonk, het deel van de Schepper dat van Boven gegeven is, in iemand tevoorschijn komt. “En ik?” vraagt het, wanneer het zich bewust wordt van het leven en dit gebeurt wanneer men een innerlijk conflict voelt.

Op het dierlijke niveau komen zulke innerlijke conflicten niet naar boven, omdat we ons op dat niveau ontwikkelden door instinctieve impulsen en driften. We wilden anderen tot het uiterste gebruiken om te slagen in alles wat we deden.

Alle mensen, jong en oud, streven ernaar om het beste uit deze wereld te bemachtigen. Ze bestaan slechts in één verlangen: de wil om genot te ontvangen. Ze denken dat dit het waard is om voor te leven en stellen geen vragen naar iets groters dan dat. Immers, vragen groeien van binnenuit, vanuit de innerlijke vruchtbare grond en tot die tijd zijn we slechts zoogdieren. Wij zien belangrijke kwesties door het prisma van ons verstand en verschillende overtuigingen.

Dit gaat door tot de mens wanhoopt van verlangen, totdat zijn of haar punt in het hart zich ontvouwt, wat onze generatie kenmerkt. Dus, het punt in het hart is het begin van de ziel. Dit brengt de menselijke ontwikkeling op gang.

From the 1st part of the Daily Kabbalah Lesson 1/7/2011, Writings of Rabash

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Egoïsme, Evolutie, Innerlijk Werk - Geen reacties→