Vraag: Als we egoïsten zijn, betekent dit dat ieder eventuele verlangen om te geven een illusie is?

Antwoord: Het is een totale illusie, een absolute leugen. Als ik aan iemand denk, denk ik over mijzelf met toevoeging van een pseudo verbinding met een ander persoon. In het echt, bestaat het niet, er is niemand anders. Al mijn waarnemingen en indrukken blijven in mijn verlangen, en dit is de enige premisse waarop ik een berekening kan maken.

Vraag: waarom zitten we hier dan en hopen we dat we willen geven? Hoe kon een dergelijke wens in ons ontstaan?

Antwoord: Dit komt omdat onze verlangen in staat is om zichzelf te ervaren als zodanig diep van binnen terwijl aan de buitenkant het kan voelen als niet het zelf, maar iemand anders. Niets was gebroken, maar de gedachte, de bedoeling, het idee dat we allemaal versnipperd en losgekoppeld zijn. Verlangens zelf, kunnen niet breken, het was de intentie dat brak, het besef van eenheid.

Daarom vallen we in de illusie dat dat ene verlangen dat door de Schepper is gesplitst, gebroken en verdeeld is over meerdere stukken. Deze illusie wordt weergegeven in het verlangen zelf.

We hebben interne Kelim (verlangens, vaten) de “wortel”, “ziel”, “lichaam “waarin ik mijn “zelf “ervaar. Bovendien heb ik een externe Kelim, een “een bekleding” en een “kamer” die ik waarneem als niet “mezelf”. Wanneer ik mijn bekleding afscheur zal ik het niet uitschreeuwen van de pijn. Ik voel mijn omgeving niet, ondanks het feit dat dit ook mijn verlangen is. Zulke eigenaardigheden, het gebrek aan gevoeligheid verscheen er in.

Stel je voor dat wanneer je het wou, dat je alle Kelim in de authentieke vorm kon voelen. Dan zou iedere realiteit voor jou aanvoelen als je eigen vlees. Sterker zelfs, wanneer iemand een kras op de muur zou maken zou je het uitschreeuwen van de pijn.

Ons probleem is het gebrek aan intentie. De intentie werd beschadigd, en nu zien we niet de verlangens van anderen als relevant voor ons. Het hangt allemaal af van wat er aan iemand is geopenbaard. Onze enige taak is om van binnen te willen integreren. Terwijl ze onveranderd blijven, is de intentie van belang: of het is om te ontvangen of om te geven.

From the 1st part of the Daily Kabbalah Lesson 1/26/2011, Writings of Rabash

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Innerlijk Werk - Geen reacties→

Vraag: Zijn wij nu het juiste offer aan het maken voor de Tabernakel of is het de Schepper die het stukje voor stukje samenstelt? Wie is de architect?

Antwoord: Natuurlijk begrijpen we niets van ons werk, net als een kind van twee jaar oud opgroeit zonder te weten hoe hij op driejarige leeftijd zal zijn. Hij bedenkt het proces van zijn groei niet en vormt zichzelf niet op de leeftijd van drie jaar. Op dezelfde manier maken we een Menorah (een zevenarmige kandelaar) door een stuk goud in het vuur te werpen en het hierdoor vanzelf te laten ontstaan. Maar hoe gebeurt dit “vanzelf”?

Het feit is dat je zelf niets kan doen. Als je je intentie voorbereidt (niet de actie, maar alleen de intentie!), als je het bouwt in de middellijn, gaat het Licht jouw materie precies omzetten in de vorm die deze materie moet hebben. Deze materie kan geen enkele andere vorm aannemen! Met andere woorden, het heeft deze vorm al en je moet het alleen ontdekken door de intentie te hebben om dit beeld aan jou te laten onthullen.

Je betreedt een wereld die al lang van tevoren klaar is! Wanneer je de “bal en de bloem”, “de Menorah”, “de tafel”, “de onyx en andere stenen, “onthult, ben je aan het ontdekken wat al bestaat. Jij bent degene die je waarneming vernieuwt. Jij onthult het; het wordt aan jou onthuld. Jij bouwt je visie, perceptie, begrip en overeenstemming. Al naar gelang de mate van je overeenstemming , zie je de uiterlijke vorm niet, maar je ziet dat alles in je is. Je visie wordt intern.

Wat je nu ziet lijkt zich buiten jou af te spelen, maar in spiritualiteit zie je dat alles zich van binnen afspeelt. Dan is je perceptie authentiek. Je bent niet langer in de illusie waarin je je nu bevindt, waarin het lijkt alsof de wereld buiten jou bestaat, dat jij er bent en de wereld.
In spiritualiteit bestaat deze leugen niet. Je voelt dat alles in je is, in de ziel waarmee je je identificeert.

From the lesson on the weekly Torah portion on 2/4/11

Filed under: Spiritualiteit, Thora, Waarneming - Geen reacties→