Op De Grens Van Haat

Dr. Michael LaitmanOm het Licht te bereiken moet ik het heel krachtig opeisen. Omdat ik een egoïst ben moet deze eis ruw zijn tot op de grens van haat af. Ik kan dit Licht letterlijk niet verdragen; ik wil het niet en geef het de schuld van alles wat mij overkomt. En inderdaad, alles wordt veroorzaakt door het Licht.

Dan voel ik dat ik tekort schiet tegenover het Licht en dat het Licht mij tegenovergesteld aan Hem heeft gemaakt en nu druppelen er slechte gevoelens over door mij heen. Door dit alles leer ik de donkere leegte kennen.

Pas nadat ik de volledige duisternis als een voordeel (Itaron) heb ervaren begin ik iets waar te nemen dat groter (Yoter) is dan de duisternis: ik leer het Licht herkennen. Met andere woorden: ik moet ruw zijn, grof, “een grote zondaar”, met de bedoeling een staat te bereiken die tegenovergesteld is aan het Licht. Pas dan zal ik in staat zijn om al zijn macht te verwerven.

Wanneer de duisternis in geringe mate zou worden gevoeld, is het onmogelijk om alles dat het Licht in zich draagt te bereiken. Het moet een echte “Egyptische nacht” zijn van mijn oorspronkelijke egoïstische verlangen.

Dus om een dergelijke donkere leegte te ervaren heb ik het Licht nodig. Iemand die niet studeert, betreedt het donker niet. Integendeel! Dankzij het feit dat iemand tijdens de studie het Hoogste Licht aantrekt, zal hij weten hoezeer hij in duisternis verkeert. Immers, onze hele evolutie ontvouwt zich onder de invloed van het Licht en maakt dat we al deze fasen ondergaan. Iemand ervaart Licht en duisternis in terugkerende beweging en hierdoor boekt hij vooruitgang.

Het ervaren van duisternis is goed. Duisternis is een overgangsfase tussen de spirituele staten in het proces van mijn ontwikkeling, zoals dag en nacht.

Discussie | Share Feedback | Ask a question




"Kabbalah & het Doel van het Leven" Reacties RSS Feed