Een e-mail die ik ontving: Beste Dr. Laitman, ik denk dat ik voor velen spreek wanneer ik zeg dat ik overmand ben door een grote teleurstelling. Wat moet ik hiermee doen?

Antwoord: Op de laatste dag van het Congres heb ik vaak gehoord dat veel mensen hadden gehoopt een doorbraak te maken in de spirituele wereld op deze conventie en nu zijn ze overmand door totale wanhoop!

Ik zeg het rechtstreeks: Persoonlijk ben ik verbaasd door het resultaat van de Conventie die net voorbij is. En het is niet om het record aantal deelnemers of positieve reacties in de pers, maar de innerlijke veranderingen en ontwikkeling van elke deelnemer en de hele wereld groep. Voor de allereerste keer ooit gingen mensen door staten die ze niet individueel hadden kunnen doorlopen. Zeer belangrijke innerlijke onderscheidingen namen plaats in hen.

En nu voor je verwachtingen: Als je verlangen ware spiritualiteit betrof, ofwel geven en liefde voor je naaste, dan zou je geen wanhoop hebben ervaren omdat je altijd de mogelijkheid hebt om te geven en lief te hebben. Niemand geeft het aan jou of neemt het weg.

De eerste spirituele kwaliteit, Bina, is een aspiratie naar Hafetz Hesed (boven je egoïsme), het gevoel buiten je verlangen. Als je hiernaar streeft dan kan het je niet schelen in welke staat je bevindt, omdat alles van de Schepper komt en alleen Hij beslist, volgens Zijn plan, wat er met iedereen gaat gebeuren en naar ieder één. Je enige reactie na alles zou plezier moeten zijn en het verlangen om onder de kracht van de Schepper te zijn, de kwaliteit van geven. De Machsom is overwonnen bij degene die wegrennen van hun egoïsme en instemmen met iedere conditie om hiervan bevrijd te worden, instemmen om de conditie aan te nemen van “iedereen als één” (als één man met één hart of verlangen) en de gemeenschappelijke garantie, ” één voor allen en allen voor één.”

Niemand van ons heeft de kracht om weg te scheuren van zijn egoïsme. Tot op heden hebben we hier over gepraat, maar waren we niet in staat om precies een onderscheid te maken in ons omdat dit precies de kwaliteit is welke ons niet door laat gaan naar spiritualiteit, de kwaliteit van geven. We zijn niet in staat om een onderscheid te maken van wat het is en waar het zich in ons bevindt. Het verbergt zich in ons zoals een slang en we kunnen het niet precies identificeren, het altijd verwarren met andere kwaliteiten.

Net zoals pijn tijdens een ziekte, alleen de pijn van teleurstelling helpt ons onze egoïsme te herkennen en te ontdekken dat het niet goed is, maar onze kwade heerser, Farao. We moeten zo groeien naar teleurstelling dat we het zullen haten in ons en maar één ding verlangen – hiervan losmaken. Maar, om tot deze staat van wanhoop te komen moeten we eerst hiernaar streven met ons gehele egoïsme (Lo Lishma). Dit is waar ik over sprak voor de Conventie, dat “we uit Egypte komen.” En iedereen was er zeker van dat dit moest gebeuren. Als we deze vertrouwen niet hadden, dan waren we niet in staat om teleurgesteld te raken en precies dit kwaad (Farao) in ons waar te nemen, die ons niet toestaat om te stijgen naar de kwaliteit van geven.

Om dit kwaad onmiddellijk wakker te maken, verklaarde ik in het begin van de Conventie dat we verplicht zijn om verbinding te bereiken, dat al ons werk op de Conventie moest gebeuren door diep onderzoek van onszelf en onze houding naar alle vrienden. Maar, in plaats van de “onthulling van de hemelen” die we verwachten, bracht het onmiddellijk een daling, het afkoelde ons. Met mijn dringend verzoek om te zoeken naar verbinding en boven ons uit te stijgen, boven iemands “zelf,” wilde ik de deelnemers van de Conventie laten zien dat we er nog niet klaar voor zijn, en als resultaat van dit gevoel gingen de deelnemers een trance in.

Aan de ene kant was er erg blij met deze staat van “besef van kwaad”. Maar aan de andere kant begon ik te vrezen dat de groep niet in staat was om uit deze staat te komen in zo een korte tijd. Het is gelijk aan hoe een ziek persoon pijn ontdekt en moet begrijpen dat het op een ziekte wijst, en dan de behandeling start met de hulp van een dokter, de Schepper. Bovendien, 30 tot 40% van deelnemers van de Conventie waren mensen nieuw in Kabbalah en begrepen helemaal niet wat er met hen aan de hand was. Daarom, het was besloten om te stoppen met één klap naar Farao, jouw egoïstische hoop om hierboven uit te stijgen.

Maar, precies deze processen die we ervaren zijn voor ons voorbereid voor de doorgang – één die niet egoïstisch is, het streven naar de onthulling van vervulling, maar dat verlangt de onthulling naar de mogelijkheid om te geven, te verbinden “als één man met één hart,” overeenstemmen met de gemeenschappelijk garantie. Het resultaat van de Conventie is de eerste klap aan Farao – ons zelfliefde, onze egoïstische hoop om “door de Machsom te breken” en de Hogere Wereld te ontvangen alsmede deze wereld in ons, in ons vervulling.

Baal HaSulam schrijft dat wanneer een persoon de spirituele grens bereikt, hij ervan overtuigd is dat de spirituele wereld niet aan hem toebehoort en alleen dan breekt hij door de Klipa, de grens, en verwerft de kwaliteit van geven.

De onthulling van ons onwilligheid gebeurde direct, bij mijn eerste lezing, toen ik in het begin zei dat in plaats van externe acties  we ons binnenin moeten verdiepen, in de verbinding tussen ons, in de gemeenschappelijke garantie. Alles veranderde direct in ijs! Ons egoïsme kwam door, maar deze onthulling van het kwaad in ons is ook een grote verwerving die ontstaan is door niets anders dan onze verbinding (de heiligheid van dag).

Over de duur van de Conventie ontdekten we dat Farao in ons is en niet buiten. Hij ontving zijn eerste klap door het feit dat we teleurgesteld zijn in de resultaten van de Conventie. We dachten (wij zijn de Farao) dat we iets in ons zouden ontvangen, maar we hebben niets ontvangen. Dit is de eerste klap voor Farao, ons egoïsme. We hebben ontdekt dat we niets ontvangen in ons egoïstisch verlangen.

Nu hebben we een grotere mogelijkheid om te zien in welke kwaliteiten spiritualiteit in ons onthuld moet worden. We hebben een beter begrip dat het niet in Farao zal gebeuren en over wat het betekend om aan de Ene Hogere te denken. Dit betekent niet aan jezelf denken. Voor nu schudde ieder van ons van ongeduld: Wanneer zal het wonder gebeuren zodat we alles zullen ontvangen in deze wereld, samen met de spirituele wereld – in ons? Nu hebben we een nieuw gevoel van noodzaak om te scheiden van het ding welke ons zo een teleurstelling heeft gebracht, en dit het begin van de afwijzing van egoïsme.

We hebben een hoge prijs betaald voor deze les, maar het kost veel meer dan dat. Precies deze teleurstelling, de klap naar ons zelfliefde, ons egoïsme, onze hoop om te ontvangen, is de grootste aanwinst die we ons maar kunnen wensen, en ik ben overmand met vreugde om egoïsten te zien die teleurgesteld zijn.

Nu moet je alleen realiseren wat er met jou gebeurd is. Van ieder persoon zijn voorbereiding afhangend, een deel van jou realiseert het mentaal, en een deel zal nog steeds enkel teleurstellingen ervaren in je sensaties, en dan zal je het realiseren. In ieder geval is er één conclusie: Een persoon zal zich niet langer onlosmakelijk binden aan zijn egoïsme. Precies deze klap naar ons onrechtvaardig, egoïstische hoop zal ons helpen beginnen met hiervan (Farao) weg te gaan!

Het is mogelijk dat we nog steeds meer klappen moeten ervaren, maar ze zullen al in de juiste richting gaan die we hebben verworven op deze Conventie. Misschien zullen we in staat zijn om hier niet alleen in Conventies doorheen te gaan, maar in ons dagelijkse virtuele verbinding, in de sensatie die we net samen hebben verkregen. Voor nu, laten we werkelijk alleen één ding verlangen: om ons egoïsme af te wijzen, die de enige kwaad hier is, en om te stijgen van ons “zelf” naar de kwaliteit van geven.

De Schepper heeft ons een groot cadeau gegeven! Er is geen ander naast Hem! Schrijf naar mij en vraag vragen op de les. Ik heb niet tegen je gelogen, maar naar je egoïsme.

Met liefde voor jou,
Dr. Laitman

Filed under: Congressen, Egoïsme, Spiritualiteit | Add Comment/Ask Question→