Als we aan de Schepper zouden geven volgens het verlangen dat Hij in ons geprent heeft, zou er meer oppervlakkige liefde kunnen zijn dan dat? Essentieel, zouden we van Hem houden omdat Hij ons gemaakt heeft om van Hem te houden. Liefde is alleen mogelijk als het verlangen afkomstig is in ons.

Dit is waarom het geen optie was om ons te creëren met een verlangen dat klaar was om Hem lief te hebben, dit zou weerzinwekkend zijn. Liefde moet compleet echt zijn in zijn wortel, het moet bloeien in een lege ruimte, absoluut onbaatzuchtig en onafhankelijk van enig ontvangen plezier.
Hoe kunnen we zo een absolute, pure en eeuwige liefde behalen, totaal onbaatzuchtig zonder een beloning te eisen? Hoe kan het schepsel dezelfde houding naar de Schepper bereiken als Hij naar ons heeft? Dit verlangen, de behoefte om te geven, moet zich in ons ontwikkelen. Hier ligt ons gehele ontwikkeling van deze wereld en naar de Oneindige Wereld; om de behoefte voor liefde te bereiken.

Omdat we het in onszelf ontwikkelen, zal deze behoefte voor liefde niet verdwijnen. We houden vast aan deze behoefte, dankzij dit kunnen we lief hebben en geven. Om deze reden kan het spirituele vat nooit te vol worden. Het kan niet gevuld worden; we bedekken het alleen van Boven, het staat geschreven; “Liefde zal alle zonden bedekken.” De daad van bedekken verhoogt alleen maar de behoefte. We bedekken het, maar het blijft groeien, steeds meer helderder en helderder.

Dit is waarom het proces dat we ondergaan niet anders kan zijn, omdat het voortvloeit van het einde van het doel. Zeker, als de Schepper ons naar wederzijds liefde verlangt te brengen, dezelfde liefde die Hij voor ons heeft, dan is er geen andere keus. De hele spirituele ladder is al uitgestrekt van het eind punt naar ons, naar het begin van het pad en we moeten doorgaan met onze reis, de hele weg naar het eind toe.

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen | Add Comment/Ask Question→