Het Leven Is Niet Altijd Een Picknick

peg.jpgEen vraag die ik ontving: Het Wereld Zohar Congres is net geëindigd. Op het congres zagen we over duizend mensen van verschillende rassen en nationaliteiten, met veel historische stereotypen. Onverwacht, in een louter 20-30 uur verdwenen alle verschillen en gaven aanleiding voor verbinding en liefde. Wat missen we om voordurend in deze staat te zijn?

Mijn Antwoord: Bij het congres voelden mensen eenheid, inspiratie en het belang van het doel. Maar, 20 uur zijn voorbij gegaan sinds de samenkomst en nu kunnen we ons haast niet meer voor de geest halen hoe het daar was. Alles verdwijnt van onze herinneringen en zintuigen. Waarom kunnen we niet doorgaan op deze manier en altijd in deze staat zijn?

Deze staat, net zoals alle andere dingen in ons leven kan niet lang blijven. Mens inspiratie en enthousiasme bereikt een piek en dan kalmeert een persoon. Het is onmogelijk om voor altijd geïnspireerd te blijven. Dit volgt van de wet van de tegengestelde relatie tussen het Licht en verlangen: Op één moment moet het Licht zich vergroten, op een ander het verlangen. Ze vergroten om de beurt en hierdoor gaan we vooruit, alsof we op twee benen langs de middelste lijn lopen die de twee andere lijnen verbindt, links en rechts.

De twee lijnen verbinden alleen met het doel van naar voren te drukken en dan om weer te bewegen. Eerst bewegen we naar het rechts, waar we het belang van het doel verwerven, verbinding, en verlangen om door te gaan. Dan, komt van het links een “zwaarte van het hart”, zodat we iets hebben om aan te werken en om weer terug te keren naar de middelste lijn. Dit is hoe we vooruit gaan.

Dit is waarom deze staat niet lang duurt: Het zou tegen de natuur ingaan. Ik zou zelfs zeggen dat geen staat meer ongewenst is, dan in constant euforie te zijn. Een persoon moet voelen dat hij vooruit gaat, werkt en enig innerlijk tegenstand overwint, in plaats van voortdurend “in de wolken” te zijn.

Ons werk is om werkelijk te voelen dat we geven en iets ontvangen, en weer geven en weer ontvangen. We moeten tegenstand, acties en succes voelen. Dit is waarom er zoveel plezier in hard werk en moeilijke voorbereiding is, die uitmondt in zo een geweldig congres, waar we de resultaten zien van ons werk en genieten van wat we bereikt hebben voor twee of drie dagen. Maar, na dit, moeten we weer terugkeren naar de staat van last, overwinnen, zoeken, verhelderingen en correcties, zodat we op een gegeven moment op een ander prachtig resultaat aankomen.

Het is omdat de Schepper en schepping tegenover elkaar staan als twee tegengestelde eigenschappen; het verlangen om plezier te ontvangen en het verlangen om te geven. Gelijkheid tussen hen wordt alleen bereikt door de middelen van zulke gezamenlijke acties. Vooruitgang is anders onmogelijk. We kunnen niet in een kleine staat (Katnut) blijven of Hafetz Hesed: We moeten vooruit gaan!

Discussie | Share Feedback | Ask a question




"Kabbalah & het Doel van het Leven" Reacties RSS Feed