Tot vandaag de dag heeft de mensheid zich volgens drie soorten beleid ontwikkeld:

1. Genade, rechtvaardigheid en vrede, die het op een of andere manier heeft kunnen behouden;

2. De druk van het dictatorschap, waarbij de meningen van mensen niet gevraagd werd, maar simpelweg aan hen voorschreef hoe ze moesten leven.

3. Mensen werden verdeeld in slaven en meesters, en accepteerden deze ongelijkheid uit hopeloosheid.

Dit waren de vroegere wijzen waarop mensen zich ontwikkelden, maar nu hebben we een eis bereikt voor globale gelijkwaardigheid. Mensen voelen dat “Iedereen gelijkwaardig moet zijn!”. En aan de ene kant, uit dit echt hun innerlijke visie van rechtvaardigheid, we voelen aan dat gelijkheid correct is. Echter is onze definitie van gelijkheid verkeerd – we zoeken externe gelijkheid in plaats van de innerlijke gelijkwaardigheid.

Daarom streven we naar gelijkheid tussen iedereen in zijn externe vorm, maar gedurende de loop van de afgelopen twee eeuwen zijn we er achter gekomen dat externe gelijkheid een complete desillusie is. Wat we nodig hebben is gelijkheid die dieper is, die innerlijker is.

Om het te verwerven, zullen we het besef moeten verkrijgen van het hele systeem van onze onderlinge verbondenheid, en teruggaan naar het beginsel van de waarheid, waar de waarheid betekent dat elke persoon de wetten van de realiteit gehoorzaamt, wegens menselijk gemeenschappelijke, globale en diepgewortelde kennis van de Natuur.

Filed under: Maatschappij | Add Comment/Ask Question→