Na de breuk van de algehele Ziel bleef een deel van mijn ziel in de Oneindige Wereld, daar is het verbonden met alle andere delen. Als ik mezelf nu corrigeer dan corrigeer ik eerder de verbinding van dit kleine deel met alle andere delen dan het deeltje zelf.

In het begin waren al onze verlangens verbonden door de kracht van het Licht, de Hoogste Kracht. Ik was me toen niet bewust van mijn acties; Ik gaf aan anderen en ontving van hem omdat het Licht ons zo stuurde. Dit is hoe we bestonden in de Oneindige Wereld – de Kli (vat) van Keter was gevuld met het Licht van Nefesh, en de Kli werd in die toestand gehouden door de kracht van het Hoogste Licht.

Nu is het niet meer genoeg voor ons om eenvoudig met elkaar verbonden te zijn. Als we naar de verbinding terugkeren na de breuk, we zijn ieder een klein vat van verlangen (Kli) dan bevatten we het gehele systeem, het complete algemene “lichaam” van de ziel. We verkrijgen bewustzijn and begrijpen de gehele oneindigheid. We verwerven de kennis om ons te verbinden met anderen, hoe aan hen te schenken en leven te geven.

Daarom was de breuk noodzakelijk, zodat iedereen met elkaar vermengt raakte en zodat ieder het informatieve archief (Reshimot) had. Als we nu beginnen te ontwaken na de breuk begint iedereen te ervaren dat deze wederzijdse insluitsels in ons in hun corrupte vorm aan de oppervlakte komen, geuit als afgrijselijke haat naar iedereen. Als we onszelf niet corrigeren dan zal er geen persoon in de wereld zijn die je nog levend wilt zien. Zelfs als je er niet direct last van hebt wil je nog dat diegene sterft.

Dit zal het gewone gevoel van iedereen worden; we willen allemaal dat de anderen verdwijnen omdat ieder persoon alles in zijn gebroken verlangen in zich draagt. De enige manier hier uit te komen is dit systeem te corrigeren.

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen | Add Comment/Ask Question→