Als we Het Boek van Zohar lezen hoeven we ons alleen bezig te houden met ons verlangen het volgende stadium te bereiken, welke eenheid en integratie is. Overal en in de gehele schepping lijkt op dit moment eenheid in twee aparte delen te zijn gesplitst. De Schepping verschijnt ons als enorm en we hebben geen idee waar we in ons innerlijk ernaar kunnen zoeken zoals de Zohar ons dit vertelt te doen.

Toch zouden we ernaar moeten verlangen om dit alles in een geheel systeem te zien waar alles met elkaar is verbonden, waar alle verlangens, gedachten, kwaliteiten en handelingen in harmonie met elkaar werken in een algemene ziel. Bovendien is dit alles in mezelf; de functie van deze gecorrigeerde ziel is de schenkende handeling die ik in mijzelf onthul.

De vraag rijst: Wat betekent schenking? Betekent het dat het hart aan het brein schenkt? Het brein aan de lever en de lever aan de longen? Kunnen we dat wel “schenken” noemen? Want hoe is schenken mogelijk in een enkel lichaam? Als de organen niet aan elkaar schenken dan gaan ze eenvoudigweg dood. Dus hoe kunnen we deze kwaliteiten schenken noemen als we ze allemaal als delen van een geheel zien? Zodra je ze gaat zien als een totale eenheid en gaat ervaren als “je eigen organen”dan houdt het op schenking te heten want je kan niet aan jezelf schenken.

Het antwoord op dit dilemma is dat alle “zondaars”en alle “zonden” die we onthullen als resultaat van dit proces intact blijven. De “kwaadaardige neiging” zal altijd blijven bestaan zelf als we verbindingen laten ontstaan met andere zielen boven deze neiging. Dus zelfs als het systeem van de zielen in mij is onthuld zal al mijn eerdere haat voor anderen blijven bestaan. Daarboven echter onthul ik liefde en verbinding tussen ons allen.
Daarom is er geen tegenstrijdigheid tussen het begrip dat alles dat bestaat een enkel algemeen systeem is en tegelijkertijd dat al deze delen van het systeem handelen in wederzijdse schenking.

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Zohar | Add Comment/Ask Question→