Door het toevoegen van verlangens van anderen in zichzelf, met opzet deze verlangens te vervullen, schept de persoon zijn ziel. Dit is hoe hij het verlangen om gelijk aan de Schepper te worden verwezenlijkt.

Een tijd geleden, heeft Abraham zulke mensen in het oude Babylon bij elkaar gebracht, en hij heeft een groep opgezet, genoemd “Isra-El“, wat “direct naar de Schepper” betekent. Echter de eigenschap van schenking is nu weg, en in plaats van liefde voor de naaste, wordt ongegronde haat tussen ons geopenbaard. Ik haat anderen, omdat zij niet mij zijn, en omdat ze hun eigen verlangens hebben.

Ik ben op een dergelijke manier gebouwd, dat iedereen anders absoluut niet inbegrepen is, in mijn sfeer van belangens, tenzij ik van ze kan profiteren. Ik haat anderen omdat ze van me afgescheiden zijn.

Aan de andere kant, als ik met ze verenigd zou zijn, en de verlangens van de ander in me zou voelen, zou ik van ze houden. Daarom kan haat alleen geopenbaard worden, als tegenovergesteld aan liefde. We leren altijd van tegengestelden – “de voordelen van het Licht worden door de duisternis geleerd”. Dit is waarom het streven om van mijn naaste te houden, de haat in me, die ik voor hem voel naar boven haalt.

De studenten van Rabbi Akiva, die binnen in de eigenschap van de liefde voor de ander bestonden, vervielen uit deze liefde naar ongegronde haat. Ze werden verschillende richtingen op geblazen door de explosie van het egoïsme binnen ze in.

Als een persoon langs de spirituele gradaties stijgt, als hij schenking, liefde en gelijkheid aan de Schepper wenst te verkrijgen, ontdekt hij over een weer dat zijn natuur uit ongegronde haat bestaat, en dat hij door het onthullen van de zondaar binnen in zichzelf, hij zichzelf corrigeert en rechtvaardig wordt.

Uit de les “Introductie bij het Boek “Uit de Mond van een Wijze” – 06.11.2009.

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen | Add Comment/Ask Question→