Als de persoon de helft van zijn leven nadert, begint hij geleidelijk “af te glijden” richting de dood. Men sterft niet in één moment, net zoals men niet in één moment volwassen wordt. Zijn kaars – het egoistische verlangen dat in hem brandt – dooft geleidelijk uit.

Tot een leeftijd van 40-45, denkt men dat zijn hele leven voor hem ligt, en dat hij in staat zal zijn om zichzelf te vervullen. Maar op een leeftijd van 40, raakt men ontgoocheld en ziet dat het nutteloos is om op grote veranderingen in zijn leven te wachten. En dit is hoe hij begint af te brokkelen.

Is er iets wat we hier aan kunnen doen? Iedereen zoekt naar de manieren om langer te leven. Maar waarom willen mensen dit – lijden we niet al genoeg? Willen we echt 140 jaar lijden in plaats van 70? We willen dit omdat we banger zijn voor dood dan om iets in dit leven kwijt te raken.

Echter als een persoon zich in een samenleving bevindt, die zich bezig houdt met spirituele ontwikkeling, krijgt hij energie uit die samenleving en het verlangen om vooruit te gaan. Dus hij voelt zich als een kind dat vele verlangens heeft. En naast zijn egoïsme, ontwikkelt hij een nieuw verlangen – om te schenken. Dit verlangen groeit steeds groter, schijnt helderder en sterft nooit af.

Dit groeiende verlangen hernieuwt de persoon voortdurend, dus hij blijft net zo actief en hard als een kind gedurende alle jaren van zijn leven. Gedurende ongeveer 70 jaar van zijn leven, zal hij nooit uitdoven. En bovendien zal hij geen verlies voelen als zijn fysieke lichaam overlijdt, maar het als een sprong zien naar een hogere graad ten aanzien van zijn verlangens en zijn ziel.

Verwante Materialen (Engels):
Laitman.com Post: We Have to Reveal the Magnificence of the System We’re In
Laitman.com Post: If I Were Rich, Everyone Would Study How to Bestow
 Giving and Receiving [4:49m]: | Download

Filed under: Spiritualiteit | Add Comment/Ask Question→